Wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 2025 r., sygn. akt I OSK 1234/25: Wyrok TSUE może być podstawą wznowienia postępowania administracyjnego zgodnie z art. 145 § 1 pkt 7 k.p.a., nawet bez bezpośredniego wskazania tej podstawy we wniosku o wznowienie.

Decyzja organów inspekcji sanitarnej w przedmiocie uznania trwałego ubytku słuchu za chorobę zawodową spowodowaną hałasem w środowisku pracy została utrzymana przez NSA, który uznał zakres i charakter przeprowadzonego postępowania dowodowego za prawidłowe.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak zawiadomienia stron o wyznaczeniu posiedzenia niejawnego zgodnie z ustawą covidową pozbawia je możności obrony praw, co stanowi przesłankę nieważności postępowania.

Uchylenie decyzji administracyjnych w trybie wznowienia postępowania nie jest zasadne, jeśli nie spełniono przesłanek z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., tj. nowe okoliczności nie były nieznane organowi w momencie wydania ostatecznej decyzji. NSA oddala skargę kasacyjną, podtrzymując uchylenie decyzji administracyjnych decyzją WSA.

Decyzja o odmowie przyznania płatności obszarowych dla skarżącego jest prawidłowa. Brak wykazania posiadania gruntu oraz brak wpływu zarzucanych naruszeń proceduralnych na wynik sprawy skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej. NSA potwierdza obowiązek wykazania faktycznego władania gruntem przez beneficjenta.

W świetle art. 183 p.p.s.a., skarga kasacyjna podlega oddaleniu, jeśli brak jest skutecznych zarzutów co do niewłaściwej subsumcji przepisów prawa materialnego do stanu faktycznego oraz brak wykazania wpływu proceduralnych dysfunkcji na wynik sprawy.

Skarga kasacyjna A. M. została oddalona, jako że zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego wobec decyzji o odmowie przyznania płatności bezpośrednich były niezasadne. Sąd potwierdził prawidłowość decyzji organów administracji publicznej, nakładając na skarżącego obowiązek pokrycia kosztów postępowania.

Równoważenie obowiązku kwarantanny określonego w rozporządzeniu z konstytucyjnym obowiązkiem ograniczenia swobody wymaga regulacji ustawowej. Sankcje za naruszenie kwarantanny nie mogą opierać się wyłącznie na rozporządzeniu bez odpowiedniego przepisu ustawowego.

Uchylenie wyroku WSA z uwagi na naruszenie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., spowodowanej brakiem doręczenia skargi i powiadomienia strony o posiedzeniu niejawnego. NSA uznał nieważność postępowania i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Wpisanie daty ważności uprawnienia kategorii B, nabytego bezterminowo przed 2013 rokiem, jest bezskuteczne wobec braku administracyjnej decyzji zmieniającej jego status, czyniąc ten wpis sprzecznym z zasadą trwałości decyzji ostatecznych.

W postępowaniu dotyczącym przyznania płatności ekologicznych warunkiem jest wykazanie przez rolnika posiadania gruntów zarówno w aspekcie rzeczywistego władania, jak i intencji faktycznego użytkowania, niezależnie od istnienia tytułu prawnego.

Choroba zawodowa może zostać stwierdzona, nawet jeżeli dopuszczalne normy szkodliwości nie zostały przekroczone, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo zawodowej etiologii schorzenia przy osobniczej wrażliwości pracownika.

Obowiązek indywidualnego ogłoszenia wezwania na sprzedaż akcji, wynikający z przekroczenia 33% ogólnej liczby głosów w spółce, pozostaje niezależny od zawartego porozumienia między akcjonariuszami. Brak realizacji tego obowiązku skutkuje sankcją karną w postaci kary pieniężnej.