Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzono zgodność z prawem decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczącej odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, podkreślając prawidłowość zastosowania przepisów dotyczących przedawnienia należności i legalności działań egzekucyjnych, a zarzuty naruszenia procedury oraz prawa materialnego przez organ administracji

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznania płatności rolniczych ciężar udowodnienia faktu spoczywa na ubiegającym się o płatność rolniku, który zobowiązany jest do wykazania określonych faktów; regulacje szczególne wyłączają stosowanie ogólnych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczących m.in. zasady prawdy obiektywnej i postępowania dowodowego, w związku z czym zarzuty

Naruszenie przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych oraz wytycznych dotyczących wydatkowania środków europejskich może stanowić nieprawidłowość w rozumieniu art. 2 pkt 7 rozporządzenia nr 1083/2006 i skutkować koniecznością zwrotu przyznanych środków wraz z odsetkami, niezależnie od tego, czy nieprawidłowości te spowodowały rzeczywistą szkodę w budżecie ogólnym UE. Indywidualne ocenienie każdego

Ostateczność oceny stanu faktycznego sprawy przez sąd administracyjny I instancji nie podlega rewizji przez sąd kasacyjny, chyba że naruszono przepisy prawa procesowego mające wpływ na wynik sprawy; zwrócono uwagę na specyfikę procedury dowodowej w sprawach dotyczących płatności rolniczych, w której zasada prawdy materialnej została ograniczona do wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego zgromadzonego

Zgodnie z art. 28 ust. 3 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w sytuacji, gdy organ egzekucyjny stwierdzi brak majątku dłużnika, z którego można prowadzić egzekucję, organ rentowy nie może podważać tego ustalenia w kontekście umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, gdyż kwestia ta z woli ustawodawcy została pozostawiona do wyłącznej kompetencji naczelnika urzędu

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje stanowisko, iż organ administracji publicznej pozostaje w stanie bezczynności, gdy nie załatwia sprawy w ustawowym terminie 60 dni, a przedłużenie terminu załatwienia sprawy powinno nastąpić przed upływem wcześniej wyznaczonego terminu, przy czym samo wydanie postanowienia przedłużającego termin po jego upływie nie wyłącza stwierdzenia takiej bezczynności.

W sytuacji, gdy skargę kasacyjną oparto zarówno na naruszeniu prawa materialnego, jak i przepisów postępowania, a zarzuty prawa materialnego zostały uznane za nieusprawiedliwione, a zarzuty proceduralne nie wykazały istotnego wpływu na wynik sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, podtrzymując wyrok sądu pierwszej instancji, zgodnie z art. 184 p.p.s.a. W szczególności nie stanowi