Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania do postępowań administracyjnych dotyczących nałożenia kar pieniężnych na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów.

Brak uchybień w postępowaniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w postępowaniu dotyczącym oceny projektów złożonych przez wnioskodawców, w szczególności w kontekście zarzutów proceduralnych i materialnych podniesionych wobec procesu oceny i rozpoznania protestu.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodów prawidłowego uznania przez niższe instancje naruszenia przepisów o transporcie drogowym przez C. Sp. z o.o. Zasądzenie od skarżącego zwrotu kosztów postępowania.

Posiadanie licencji na przewóz osób taksówką nie uprawnia do wykonywania innych form transportu drogowego z naruszeniem wymogów technicznych pojazdu i bez odpowiedniego zezwolenia. Naruszenie tych reguł uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, nawet jeśli przewóz zamówiono przez aplikację.

NSA stwierdził, że skarga kasacyjna dotycząca uchylenia decyzji odmowy przyznania płatności bezpośrednich, oparta na zarzutach naruszeń prawa materialnego i procesowego, jest bezzasadna, a zarzuty te nie miały wpływu na zasadność decyzji organu.

Odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a k.p.a. z powołaniem się na „inne uzasadnione przyczyny” jest niedopuszczalna, gdy ocena wymaga przeprowadzenia dodatkowych ustaleń; organ nie może z urzędu modyfikować treści wniosku o interpretację.

Uchwała Zarządu Województwa Dolnośląskiego z dnia 17 stycznia 2020 r., odwołująca A.L. ze stanowiska, naruszała prawo z uwagi na brak podstawy prawnej do trybu obiegowego oraz nieprzedstawienie uzasadnienia. NSA stwierdził jej niezgodność z prawem.

Skarga kasacyjna od wyroku dotyczącego zatrzymania prawa jazdy za przekroczenie prędkości w terenie zabudowanym, oparta na zarzutach proceduralnych dotyczących kalibracji urządzeń pomiarowych i interpretacji prawnej, została uznana za bezzasadną i oddalona w całości.

Bezczynność organu administracyjnego w terminowym rozpoznaniu wniosku, choć stwierdzona, nie stanowi rażącego naruszenia prawa bez oczywistej sprzeczności z przepisami lub wywołania nieakceptowalnych skutków; sąd administracyjny może odmówić przyznania sumy pieniężnej bez wykazania przez skarżącego konkretnych argumentów.

Administracyjna kara pieniężna za posiadanie w lokalu niezarejestrowanego automatu do gier nie ulega przedawnieniu, jeżeli w okresie epidemii COVID-19 zawieszono termin przedawnienia. Posiadacz samoistny lokalu odpowiada za obecność takiego automatu, nawet jeśli jego część wynajęto innemu podmiotowi.

Decyzje administracyjne nie podlegają wznowieniu na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., jeżeli w momencie ich wydania organ dysponował wiedzą o okolicznościach faktycznych będących rzekomą podstawą wznowienia. Prawidłowe uchylenie takich decyzji wymaga zgodnego z art. 135 p.p.s.a. postępowania przez organy sądowe.

Dla uznania informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa niezbędne jest wykazanie zarówno wartości gospodarczej tych informacji, ich nieujawnienia, jak i podjęcia formalnych działań zabezpieczających poufność. Bez wykazania przesłanki formalnej informacja nie jest prawnie chroniona jako tajemnica.

NSA potwierdza, że przesłanki wznowienia postępowania muszą być spełnione łącznie; rażące naruszenie tej procedury uzasadnia uchylenie decyzji administracyjnych. Kwestie proceduralne muszą być dokładnie przestrzegane, aby nie podważać zasad trwałości decyzji administracyjnych.

Zastosowanie określenia 'skład' zamiast 'składniki' w oznakowaniu suplementów diety nie stanowi istotnego naruszenia przepisów rozporządzenia nr 1169/2011, natomiast braki w uzasadnieniu decyzji GIS mogą wpływać na ocenę wysokości kary i wymagają ponownego rozpatrzenia.