Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia administracyjnego nie powoduje automatycznie nieważności tego rozstrzygnięcia; konieczne jest uruchomienie odpowiedniego trybu wzruszenia tego rodzaju rozstrzygnięć administracyjnych zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Przewoźnik jest zobowiązany do zapewnienia ciągłego przekazywania aktualnych danych geolokalizacyjnych środków transportu objętych systemem monitorowania przewozu towarów SENT, a odpowiedzialność za ewentualne nieprawidłowości w tym zakresie spoczywa na nim, niezależnie od korzystania z usług przedsiębiorców zewnętrznych.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności postanowień administracyjnych wydanych na jego podstawie; wymagane jest uruchomienie trybu wzruszenia tych rozstrzygnięć zgodnie z odrębnymi procedurami administracyjnymi (art. 147 § 2 p.p.s.a.).

Odpowiedzialność za prawidłowe przekazywanie danych geolokalizacyjnych w systemie SENT spoczywa na przewoźniku, który, korzystając z usług zewnętrznych operatorów, nie jest zwolniony z tego obowiązku. Ograniczenia wolności działalności gospodarczej mogą być regulowane również w drodze rozporządzeń ministerialnych na podstawie odpowiedniego upoważnienia ustawowego (art. 3 ust. 11 ustawy SENT).

Przewoźnik jest odpowiedzialny za stałe kontrolowanie poprawności przesyłania danych geolokalizacyjnych do systemu SENT GEO i nie może przerzucać tej odpowiedzialności na zewnętrznych operatorów systemu lokalizacji. Brak dostatecznej weryfikacji poprawności działania lokalizatora skutkuje nałożeniem kary pieniężnej na przewoźnika.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie prowadzi automatycznie do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; takie decyzje podlegają wzruszeniu w trybie określonym w przepisach postępowania administracyjnego lub szczególnego. Teza od Redakcji

Przewoźnik, który nie dokonuje zgłoszenia przewozu towaru przed jego rozpoczęciem zgodnie z ustawą SENT, podlega karze pieniężnej, chyba że wystąpią udokumentowane okoliczności nadzwyczajne uzasadniające odstąpienie od ukarania.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznej nieważności decyzji czy postanowień wydanych na jego podstawie; wymaga uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tych rozstrzygnięć zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Stwierdzenie nieważności uchwały rady gminy nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnej wydanej na podstawie tej uchwały; wymaga to odrębnego postępowania i oceny wpływu uchwały na decyzję administracyjną.

Rekonstrukcja treści normatywnej art. 31c ust. 1 u.c.p.k. wskazuje, że dla kierowców wykonujących przewozy regularne osób na trasie do 50 km tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych od uprzedniego okresu odpoczynku, co stanowi 'ruchomy tydzień'.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznym stwierdzeniem nieważności decyzji administracyjnych opartych na tym akcie; wymaga to odrębnej analizy zgodności z zasadami wzruszenia decyzji administracyjnych oraz zasadą trwałości decyzji i ochrony praw nabytych.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie pociąga za sobą automatycznego stwierdzenia nieważności rozstrzygnięć administracyjnych wydanych na podstawie tego aktu, lecz wymaga uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tego rodzaju rozstrzygnięć administracyjnych.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznie nieważności wydanych na jego podstawie decyzji administracyjnych; wzruszenie tych decyzji wymaga zastosowania trybu określonego w postępowaniu administracyjnym lub w postępowaniu szczególnym.

Nałożenie kary pieniężnej na przewoźnika za nieuzupełnienie zgłoszenia SENT o dane wymagane przed rozpoczęciem przewozu po drodze publicznej wymaga pewnych ustaleń faktycznych dotyczących fizycznego rozpoczęcia przewozu na drodze publicznej oraz uwzględnienia klauzuli interesu publicznego i zasady proporcjonalności.