Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 2020 r. dotyczące obowiązku zakrywania nosa i ust, wydane bez odpowiedniej delegacji ustawowej, nie mogą stanowić podstawy do nałożenia kary pieniężnej, albowiem naruszają art. 92 Konstytucji RP i zasadę wyłączności ustawy.

NSA potwierdza, że umowa cywilnoprawna musi być w całości odmiennie kwalifikowana, gdy nie wykazuje cech umowy o dzieło. Organ, nie badając pełnego kontekstu i celu umowy, nie może prawidłowo określić obowiązku składkowego.

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej jest zobowiązany do rozstrzygania sporów między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, nawet z mocą wsteczną, aby zapewnić pełną realizację praw telekomunikacyjnych stron.

Zdaniem NSA, umowy polegające na przepisywaniu danych z jednego zasobu do drugiego, bez stworzenia unikalnego dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, nie jako umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Automaty używane przez S. Sp. z o.o. stanowiły urządzenia do gier hazardowych, czego konsekwencją była zasadność nałożenia kary pieniężnej za brak wymaganej koncesji, co zostało podtrzymane w ramach skargi kasacyjnej przez NSA.

Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podtrzymał decyzję o odmowie powołania K.B. na stanowisko komornika sądowego, wskazując na brak zasadności zarzutów skargi kasacyjnej względem oceny kandydatów przez Ministra Sprawiedliwości.

Unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego z powodu braku indywidualnego charakteru jest uzasadnione, jeśli zorientowany użytkownik nie odróżnia go znacząco od uprzednio zarejestrowanego wzoru, uwzględniając cały zasób dostępnych informacji oraz swobodę twórczą.

Skarga kasacyjna wniesiona przez M.W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego nie zasługiwała na uwzględnienie. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, potwierdzając prawidłowość proceduralną i prawną działań organów niższej instancji.

Umowy o świadczenie usług, polegające na przepisaniu i wprowadzaniu danych do aplikacji, spełniające charakter jedynie starannego działania, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło w kontekście obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa artystycznego wykonania utworu przez solistę w spektaklu stanowi w świetle art. 627 k.c. umowę o dzieło, co wyklucza podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach.

Sąd orzeka, iż umowy powielające czynności rutynowe, bez celu osiągnięcia zindywidualizowanego rezultatu, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, skutkując obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.