NSA oddalił skargi kasacyjne, potwierdzając prawidłowość ustalenia wartości celnej przez organy podatkowe i sąd I instancji oraz zasadność przypisania solidarnej odpowiedzialności celnej. Podstawy prawne przedstawione przez skarżących nie wykazały błędów w interpretacji czy subsumpcji prawa przez sąd niższej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny: Oddalając skargę kasacyjną, sąd potwierdził legalność decyzji o zobowiązaniu do zwrotu dofinansowania, uznając zarzuty Gminy W. za niewystarczająco uzasadnione i pozbawione podstaw.

Dotacje wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi. Skarga kasacyjna, wskazująca na nieprawidłowości proceduralne, nie uzasadnia uchylenia decyzji sądu pierwszej instancji w sytuacji zgodności z prawem ustaleń organu administracji o nieuprawnionym podzleceniu zadania.

Nie można uznać naruszenia obowiązku zgłoszenia zbycia pojazdu za znikome, gdy dotyczy ono przedsiębiorcy prowadzącego profesjonalną działalność w branży motoryzacyjnej. Nałożenie kary w dolnym zakresie przewidzianym prawem jest uzasadnione.

Decyzja Ministra Obrony Narodowej określająca zwrot dotacji celowej z tytułu jej niezgodnego wykorzystania przez Stowarzyszenie jest zgodna z prawem i pozostaje w mocy. Skarga kasacyjna na wyrok WSA zostaje oddalona jako nieuzasadniona.

Formalne uchybienia w postaci braku rejestracji placówki opieki nie stanowią same w sobie wystarczającej przesłanki do zobowiązania beneficjenta do zwrotu dofinansowania, zwłaszcza gdy materialne cele projektu zostały osiągnięte i nie powodują realnej szkody w budżecie UE.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną C. S.A., podtrzymując decyzję organów celnych o prawidłowym ustaleniu wartości celnej towarów oraz przypisaniu odpowiedzialności solidarnej przedstawicielowi bezpośredniemu za dług celny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że znikomą wagę naruszenia obowiązku zawiadomienia starosty o zbyciu pojazdu należy oceniać z uwzględnieniem profesjonalnego charakteru działalności strony oraz integralności obowiązujących przez długi czas przepisów, podtrzymując przy tym prewencyjne cele ustanowionych kar pieniężnych.

Zmiana rozmiaru opon na osi napędowej pojazdu, bez wykonania przeglądu tachografu przez zatwierdzony warsztat, stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 92a ustawy o transporcie drogowym i wytycznymi UE. NSA uchyla wyrok WSA jako niespełniający wymogów legalności z tego zakresu.

Decyzje ustalające kwoty nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych nie były wydane w warunkach przedawnienia, ponieważ program wieloletni trwał do 2014 r., a decyzje organów administracyjnych przerywały bieg terminu przedawnienia.