NSA uchylił wyrok WSA oraz decyzję ARiMR, uznając naruszenie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95 przez błędną wykładnię przerwania przedawnienia oraz niepełne rozważenie momentu ustania nieprawidłowości powtarzających się.

Przewóz okazyjny osób niespełniający kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ustawy o transporcie drogowym stanowi naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej zgodnie z art. 92a u.t.d. Użycie aplikacji mobilnej do zleceń nie zwalnia z obowiązków licencyjnych.

Organem odpowiedzialnym za zwrot dotacji oświatowej jest podmiot prowadzący szkołę/placówkę w roku, w którym dotacja została pobrana. Decyzje skierowane do niewłaściwego organu prowadzącego są nieważne z powodu naruszenia art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a.

NSA potwierdza legalność decyzji organu o kontynuacji postępowania egzekucyjnego, uznając zawieszenie biegu terminu przedawnienia składek za zasadne w świetle podjętych czynności egzekucyjnych. Brak jest podstaw do umorzenia długu wobec nieprzedawnienia zobowiązania.

W postępowaniu zabezpieczającym nie mogą być rozpatrywane zarzuty formalnopodmiotowe, a zabezpieczenia nałożone, gdy G. S.A. była funduszem inwestycyjnym, są właściwe i nie nadużywające środków prawnych. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Za naruszenie przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym można nałożyć odrębne kary administracyjne, gdyż te akty prawne regulują różne obszary i chronią odrębne interesy prawne. Nie jest tożsamość deliktów, gdy wykroczenia odnoszą się do różnych kryteriów prawnych.

NSA oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o., uznając, że decyzja WSA była zgodna z prawem, a wykładnia art. 31zo ust. 10 ustawy COVID-19 i stosowanie art. 32 Konstytucji RP w zarzutach nierówności były prawidłowe.

Nienależnie pobrane płatności podlegają zwrotowi, chyba że przedawnienie przed roszczeniem o zwrot zostało przerwane przez akt władzy, który wyraźnie wskazuje na postępowanie w sprawie nieprawidłowości, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie.

W sprawie o uchylenie decyzji o zwrocie nienależnych płatności Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że naruszenie zasad dochodzenia należności w zakresie terminu przedawnienia wymaga interpretacji uwzględniającej dokładne określenie przez właściwe organy zidentyfikowanych nieprawidłowości.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość odmowy płatności z uwagi na niedotrzymanie terminu rejestracji oraz niezgodności w ewidencji środków ochrony roślin, uznając zarzuty proceduralne skarżącego za bezzasadne.

Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do obciążania państwowej jednostki budżetowej kosztami postępowania egzekucyjnego w świetle nowego brzmienia art. 64c § 6 u.p.e.a., obowiązującego od 20 lutego 2021 r., co potwierdza uchylenie decyzji organu pierwszej oraz drugiej instancji w tej sprawie.

NSA uznał, że niewystarczające uzasadnienie wyroku WSA oraz niepełna analiza prawna skutkują uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy w celu spełnienia wymagań art. 141 § 4 p.p.s.a.

Brak jednoznacznego wyjaśnienia stanu faktycznego uzasadniającego nałożenie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty elektronicznej uniemożliwia jej utrzymanie; decyzja organu administracji uchylona z powodu naruszenia zasad prawdy obiektywnej i wymogów uzasadnienia w postępowaniu administracyjnym.

W uznaniu Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga kasacyjna Ł.B. nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż organy administracyjne prawidłowo ustaliły sztuczne tworzenie warunków przez skarżącego, co skutkowało nienależnym pobraniem płatności ekologicznych. Wyrok WSA i decyzja ARiMR znajdują potwierdzenie w obowiązującym stanie prawnym.