Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że nałożenie kary pieniężnej przez KNF było zgodne z prawem i proporcjonalne, pomimo braku posiadania przez skarżącego informacji poufnych w okresie zamkniętym.

Zakaz wynikający z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne nie konstytuuje obowiązku daniny publicznej, przez co nie podlega interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców.

Nie jest możliwe przyjęcie fikcji doręczenia, gdy nie spełniono wszystkich przesłanek określonych w art. 44 k.p.a. Skuteczne doręczenie wymaga spełnienia całej procedury, a nie jej elementów.

Utrzymywanie automatów do gier o charakterze losowym bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych. Organ administracyjny miał podstawy do nałożenia kary pieniężnej, a decyzje sądów niższych instancji były prawidłowe i oparte na wystarczających dowodach.

Świadczenia niepieniężne wspólników spółki z o.o., spełniające charakter świadczeń usługowych, kwalifikują się do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym jako umowy zlecenia zgodnie z art. 750 k.c., co wynika z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Zakaz dystrybucji leków na podstawie art. 86a ustawy Prawo farmaceutyczne nie stanowi obowiązku świadczenia daniny publicznej w rozumieniu art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców, wobec czego nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Nie można unieważnić prawa ochronnego na znak towarowy "EPOXILINA", gdyż nie wykazano identyczności lub podobieństwa towarów oraz powszechnego używania wcześniejszego znaku "POXILINA". Ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd nie zachodzi.

Słowny znak towarowy "AKADEMIA DERMATOSKOPII" jako pozbawiony zdolności odróżniającej, opisujący jedynie rodzaj i miejsce świadczenia usług, nie kwalifikuje się do udzielenia prawa ochronnego na mocy przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej.

Zakazy wynikające z art. 86a ustawy - Prawo farmaceutyczne, regulujące dystrybucję produktów leczniczych, nie stanowią danin publicznych, co wyklucza możliwość interpretacji na podstawie art. 34 ust. 1 Prawa przedsiębiorców dotyczącej obowiązków daninowych.

Dla odmowy przyznania dofinansowania konieczne jest, aby zaległości składkowe dotyczyły pracowników niepełnosprawnych na umowach o pracę. Rozłożenie zaległych składek na raty nie anuluje wymogu terminowego uiszczenia płatności.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organów administracyjnych w przedmiocie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej za rok 2019 oraz prawidłowość zastosowanych sankcji.

Uchylenie w całości wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z powodu naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a., poprzez sporządzenie uzasadnienia nieuwzgledniającego zasadniczych elementów umożliwiających kontrolę instancyjną. Sprawa przekazana do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organ kontroli zobligowany jest do merytorycznego rozpatrzenia sprzeciwu wniesionego przez kontrolowanego, nawet jeśli został on wniesiony po terminie, z racji na zapewnienie prawa do ochrony wynikającą z ustawy Prawo przedsiębiorców.

Sprzeciw przedsiębiorcy na czynności kontrolne, mimo uchybienia formalnego, powinien prowadzić do merytorycznego zbadania zarzutów, zwłaszcza gdy dotyczą one przekroczenia zakresu kontroli, o ile termin zamknięcia kontroli nie był przekroczony obiektywnie. Rozstrzygnięcie NSA odmawia uznania formalizmu w ocenie realnego czasu trwania kontroli jako przesłanki sprzeciwu.

Prezes PFRON powinien sprawdzić terminowość poniesienia kosztów płacy za pracowników niepełnosprawnych, opierając się na własnej ocenie dowodów, nie bazując wyłącznie na informacjach od ZUS. Liczy się rzeczywista data opłacenia składek przez pracodawcę, a nie administracyjne rozliczenia kont.

Sprzeciw w trybie ustawy Prawo przedsiębiorców nie podlega procedurom k.p.a. jako postępowaniu administracyjnemu. O ewentualnym naruszeniu terminu wniesienia sprzeciwu rozstrzyga wyłącznie Prawo przedsiębiorców.

Skarga kasacyjna Ł.B. od wyroku WSA w Olsztynie dotycząca nienależnie pobranych płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych poprzez sztuczne stworzenie warunków została oddalona. NSA potwierdził, że procedura dowodowa była prawidłowa, a decyzja administracyjna zgodna z przepisami prawa unijnego i krajowego.

Skarżący nienależnie uzyskał płatności rolne w wyniku stworzenia sztucznych warunków sprzecznych z celami wsparcia, co uzasadnia ich zwrot. Sąd potwierdził prawidłowość decyzji organów i oddalił skargę kasacyjną.