NSA nie rozciąga kontroli sądowej na meritum przy sprzeciwie od decyzji kasatoryjnej, a jedynie na formalną ocenę istnienia przesłanek art. 138 § 2 k.p.a."}

Uchylenie wyroków NSA i WSA oraz umorzenie postępowania z uwagi na niekonstytucyjność podstawy materialnoprawnej – wyrok TK 12 lutego 2015 r. – oraz decyzję Dyrektora IAS uchylającą wcześniejsze decyzje administracyjne.

Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora ARiMR oraz wyrok WSA w sprawie przyznania płatności rolnej została oddalona przez NSA. Zarzuty proceduralne i materialne uznano za nieuzasadnione. Ustalono, że postanowienie o wznowieniu postępowania było prawidłowe, a płatności uzyskano poprzez stworzenie sztucznych warunków.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o nieumarzaniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne jest zgodna z prawem; Wojewódzki Sąd Administracyjny postąpił prawidłowo, oddalając skargę na decyzję organu, a zarzuty skargi kasacyjnej nie są wystarczające do jej uwzględnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną złożoną przez H. Sp. z o.o., uznając, że wznowienie postępowania na podstawie znanych wcześniej okoliczności jest sprzeczne z art. 145 § 1 pkt 5 kpa i nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że przesłanki wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 kpa były niewłaściwie zastosowane przez organ administracyjny, a WSA prawidłowo uchylił decyzje organów I i II instancji, eliminując je z obrotu prawnego.

NSA stwierdza, że postępowanie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości przy ocenie projektu Z. N. było zgodne z zasadami przejrzystości, rzetelności i bezstronności. Skarga kasacyjna, zarzucająca naruszenia w ocenie projektu oraz błędy proceduralne, jest nieuzasadniona.

NSA potwierdza, że decyzja o przyznaniu płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, oparta na ortofotomapach i systemie GIS, jest wiążąca, chyba że zostaną przedstawione dowody uzasadniające wątpliwości co do jej poprawności. Proceduralne uchybienia muszą wpływać istotnie na wynik sprawy, aby uzasadniać kasację.

Wniosek o objęcie wsparciem w ramach KPO nie spełnia kryteriów regulaminu, gdy planowana sprzedaż nie dotyczy bezpośrednich dostaw do konsumenta końcowego.

Decyzja administracyjna musi zawierać pełne uzasadnienie faktyczne i prawne, a sąd orzekający winien ocenić jej prawidłowość, szczegółowo wskazując naruszenia i ich wpływ na wynik sprawy.

Ocena projektu, dokonana z naruszeniem zasady równego traktowania wnioskodawców, na podstawie nieprawidłowo zastosowanego kryterium kompletności dokumentacji, jest niezgodna z prawem i narusza przepisy ustawy wdrożeniowej oraz zasady przejrzystości i bezstronności w postępowaniu o dofinansowanie ze środków unijnych.

NSA orzekł, iż wznowienie postępowania administracyjnego nie jest zasadne, gdy rzekomo nowe okoliczności były znane organowi przed wydaniem pierwotnej decyzji, co uzasadniało uchylenie decyzji administracyjnych przez WSA.

NSA uchyla wcześniejsze wyroki sądowe i umarza postępowanie w sprawie o wznowienie na podstawie niezgodności przepisów rozporządzenia podatkowego z Konstytucją, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że kontrola sądu administracyjnego nie obejmuje kwestii przedawnienia w decyzjach o odpowiedzialności spadkobiercy za długi z tytułu składek. Prawidłowo organ odmówił umorzenia długu, gdyż przesłanki kontynuacji żądania nie były spełnione.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ celny posiadał wystarczające przesłanki do odmowy zwrotu cła, przybrana klasyfikacja taryfowa jest właściwa, a spółka nie udowodniła błędnej klasyfikacji importowanego tytoniu jako towaru przeznaczonego do palenia.

W sytuacji braku dowodów na wywóz towarów poza obszar celny UE, organ celny ma prawo unieważnić zgłoszenie celne, nawet gdy strona przedstawi dokumentację alternatywną, jeśli nie spełnia ona wymogów kodeksu celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. jest niemożliwe, gdy istotne okoliczności faktyczne były znane organowi przed wydaniem decyzji pierwotnej.

Wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie okoliczności znanych organowi przed wydaniem decyzji ostatecznej jest niedopuszczalne w świetle art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Brak nowych dowodów niweczy zasadność wznowienia.

Postępowanie wznowieniowe na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. jest niedopuszczalne, gdy okoliczności uzasadniające wznowienie były znane przed wydaniem decyzji pierwotnej. Organ błędnie przeprowadził wznowienie postępowania, co skutkuje uchyleniem wydanych na tej podstawie decyzji.

Ponowne rozpoznanie sprawy przez WSA w Krakowie jest konieczne z uwagi na niedostateczne ustalenie przez organy administracyjne prawidłowości działania aplikacji eWniosekPlus dnia 14 czerwca 2018 r., co mogło wpłynąć na przyznanie płatności rolno-środowiskowych.

Zgłoszenie celne skutkuje odpowiedzialnością zgłaszającego za jego prawidłowość. Brak dowodów potwierdzających odmienne cechy i właściwości towaru niż zadeklarowane uniemożliwia zmianę klasyfikacji taryfowej zgłoszonego towaru. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszeń uzasadniających zmianę decyzji organu.

Sprostowanie decyzji może dotyczyć jedynie oczywistych omyłek formalnych, które nie zmieniają istoty rozstrzygnięcia. Nieprecyzyjne wskazanie błędnych elementów i ich korekty narusza zasady sprostowania wynikające z art. 113 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że termin przedawnienia obowiązku zwrotu nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych ulegał przerwaniu przez akty postępowania administracyjnego w latach 2013-2014, co powoduje, że decyzje organów zostały wydane przed upływem przedawnienia.