Brak ujawnienia przez A. S.A. przeterminowanych zobowiązań w dokumentach ofertowych obligacji emitenta uzasadniał cofnięcie zezwolenia na działalność maklerską oraz nałożenie kary pieniężnej. Sąd utrzymał decyzję organu nadzoru, podkreślając konieczność zgodności z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o obligacjach.

Naczelny Sąd Administracyjny zaaprobował stanowisko WSA, uznając brak dostatecznych dowodów jednoznacznie wskazujących na zajęcie pasa drogowego. Brak precyzyjnej mapy uniemożliwił nałożenie kary administracyjnej.

NSA uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, z powodu niewystarczającej analizy prawnej legalności uchwały Rady Gminy w kontekście przynależności i charakteru wód objętych regulaminem oraz wynikających z tego uprawnień gminy.

Brak zaistnienia "szczególnie uzasadnionego przypadku" na gruncie art. 39 ust. 3 u.d.p. uzasadnia odmowę przyznania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego na kolejny okres dla funkcjonowania obiektu handlowego, zgodnie z założeniami planistycznymi i estetycznymi organu.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej musi respektować zasadę proporcjonalności sankcji. Kara powinna uwzględniać wagę naruszenia oraz indywidualne okoliczności sprawy.

Nakładanie zryczałtowanej kary pieniężnej w wysokości 1500 zł za niezapłacenie opłaty elektronicznej na drogach krajowych, niezależnie od wagi naruszenia, jest sprzeczne z wymogiem proporcjonalności unijnej dyrektywy 1999/62/WE. NSA zaleca stosowanie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., umożliwiającego odstąpienie od karania, gdy naruszenie ma znikomą wagę.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny, badając status prawny wód zbiornika Brzóze Duże – Brzóze Małe jako śródlądowe wody powierzchniowe stojące, powinien przeprowadzić pełną kontrolę legalności zarządzenia Wójta Gminy Rzewnie dotyczącego amatorskiego połowu ryb, nie ograniczając się do oceny jego zgodności z zarzutami skargi.

W sprawach nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, kluczowe jest zebranie pełnego i wiarygodnego materiału dowodowego. Organ powinien rozważyć także przepisy dotyczące odstąpienia od kary z art. 189f k.p.a.

Kary administracyjne za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, na podstawie art. 40 ust. 12 u.d.p., nie stanowią niepodatkowych należności budżetowych i nie podlegają przepisom Ordynacji Podatkowej.