Umowa zawarta pomiędzy stronami nie posiadała cech umowy o dzieło, a jej charakter kwalifikowany jest jako umowa o świadczenie usług, skutkująca obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego w myśl przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Uchwała dotycząca strefy płatnego parkowania stwierdzająca nieważność uchwały, z uwagi na niespójność między tekstem a mapą załącznika, istotnie narusza zasady prawidłowej legislacji, co uzasadniało jej unieważnienie w części. Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Miasta Otwock jako niezasadną.

W sprawach dotyczących przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, skarżący ma obowiązek wykazać rzeczywiste i zgodne z założeniami prawno-materiałowymi posiadanie zwierząt, w przeciwnym wypadku przyznanie wsparcia stanowiłoby nadużycie prawa.

Transpozycja dyrektywy 2016/681 w zakresie zastosowania jej do lotów wewnątrzunijnych bez rzeczywistego zagrożenia jest niezgodna z prawem UE, co skutkuje niedopuszczalnością nałożenia administracyjnych kar pieniężnych za niedopełnienie obowiązku przekazania danych PNR.

Umowy zawierające elementy świadczenia usług, które nie wytwarzają samoistnego, weryfikowalnego rezultatu, podlegają przepisom o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Nazwa umowy nie determinuje jej charakteru ani skutków prawnych w zakresie ubezpieczeń.

Umowy zawarte przez stronę z uwzględnieniem ich rzeczywistego przedmiotu i sposobu wykonywania stanowią umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Podstawą oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny było stwierdzenie, że nie wykazano braku obowiązku uiszczania opłat abonamentowych, a WSA prawidłowo ocenił, że dowód wyrejestrowania odbiornika spoczywa na abonencie, zgodnie z regulacjami prawa.

Skarga kasacyjna oparta na naruszeniu przepisów postępowania, bez wykazania istotnego wpływu naruszeń na wynik sprawy, podlega oddaleniu (art. 184 p.p.s.a.). NSA uznaje prawidłowość rozstrzygnięć dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej dokonanych przez organy i sądy pierwszej instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że nałożenie kary pieniężnej na skarżącą było przedwczesne z uwagi na niewyjaśnione kwestie dotyczące błędów pomiarowych urządzeń metrologicznych, które mogą wpływać na rzeczywiste wyniki pomiarów i zasadność nałożenia surowej kary.

Oddalenie skargi kasacyjnej; cofnięcie zezwolenia na aptekę uzasadnione utratą rękojmi; obowiązek farmaceuty rozszerzonego zastosowania kontroli zapotrzebowań leczniczych.

Niepodważenie stanu faktycznego oraz brak powiązania zarzutów skargi kasacyjnej z odpowiednimi przepisami proceduralnymi prowadzi do jej oddalenia. Naczelny Sąd Administracyjny w skardze kasacyjnej zobowiązany jest do oceny wyłącznie zarzutów materialnych zgodnie z art. 174 ppsa.

Oceny projektu dokonywane przez organy administracyjne muszą uwzględniać specyfikę przedsięwzięcia oraz stosowane kryteria na poziomie infrastruktury, a nie całego przedsiębiorstwa.

Umowa o wykonanie usług montażowych, której przedmiot jest niedostatecznie określony i nie można jej poddać sprawdzianom wad fizycznych, stanowi umowę zlecenia, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu jej wykonywania, pomimo przeciwych stanowisk stron.

W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, sądowy organ egzekucyjny prowadzi egzekucję z danego składnika majątkowego, jednak nie podważa to prawa organu administracyjnego do wszczęcia egzekucji. Skarga kasacyjna na wyrok WSA, oddalona przez NSA jako niezasadna.

W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, sądowy organ egzekucyjny jest właściwy tylko do prowadzenia egzekucji z majątku objętego zbiegiem, a administracyjny organ egzekucyjny zachowuje właściwość co do pozostałych elementów postępowania.

W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej, sądowy organ egzekucyjny przejmuje prowadzenie egzekucji wyłącznie w odniesieniu do tego elementu majątkowego, którego zbieg dotyczy, a administracyjny organ egzekucyjny pozostaje nadal właściwy do prowadzenia postępowania administracyjnego dla innych składników.

Umowy o wygłoszenie wykładów dotyczące powszechnej tematyki, niezawierające indywidualnych cech wytworu, nie stanowią umów o dzieło, lecz umowy o świadczenie usług podlegające ubezpieczeniu zdrowotnemu, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Umowa o świadczenie usług, polegająca na działaniach typowych dla umowy zlecenia, skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, nawet jeśli umowa została nazwana umową o dzieło, co nie wpływa na jej faktyczny charakter prawny.

Umowy o świadczenie usług, realizowane jako montowanie elementów złączy meblowych, nie stanowią umów o dzieło w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, podlegają zatem reżimowi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniach, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA wynikło z prawidłowej kwalifikacji umów pod kątem obowiązku tego ubezpieczenia.