Warunki do korzystania z nowo wybudowanej infrastruktury technicznej powstają z chwilą uzyskania formalnego pozwolenia na użytkowanie, a nie z faktu wcześniejszego korzystania technicznego, co determinuje termin wszczęcia postępowania o ustalenie opłaty adiacenckiej.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że organy mają obowiązek stosować miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który wyraźnie zakazuje pewnych inwestycji, i taki zakaz nie może być obalony w trybie skargi na decyzje administracyjne, dopóki plan pozostaje w mocy jako akt prawa miejscowego.

Koszty postępowania egzekucyjnego dotyczące wykonania zastępczego obowiązku o charakterze niepieniężnym zostały prawidłowo ustalone i obciążają zobowiązanego, zgodnie z art. 64b § 1 pkt 10 u.p.e.a. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, iż projekt decyzji o warunkach zabudowy musi uwzględniać przepisy ochrony zabytków, a brak takich ustaleń uzasadnia odmowę jego uzgodnienia.

Nabycie nieruchomości w drodze licytacji komorniczej, na której znajdują się odpady, wiąże się z uzyskaniem statusu posiadacza odpadów przez nabywcę, co skutkuje obowiązkiem ponoszenia opłat za nielegalne magazynowanie, jeśli brak jest wymaganej decyzji administracyjnej.

Lokalizacja ogrodzenia niezgodnego z planem miejscowym stanowi podstawę do wydania nakazu jego rozbiórki zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, nawet w przypadku zrealizowanego bez pozwolenia; rozbieżności wymiarów w decyzji nie mają wpływu na istotę rozstrzygnięcia.

Czynności podwyższenia kapitału zakładowego dokonane przez jednostki gospodarki uspołecznionej 1 lipca 1984 r. były zwolnione z podatku kapitałowego. NSA uchyla wyrok WSA oraz decyzję organu podatkowego. Zasada stand-still zakazuje ponownego opodatkowania operacji wcześniej zwolnionych.

W świetle § 9 ust. 2a rozporządzenia ZFRON, wydatek musi być poniesiony bezpośrednio z rachunku ZFRON, aby kwalifikować jako pomoc de minimis; refundacja ze środków własnych nie spełnia tego wymogu.

Nie można uznać za budynek obiektów budowlanych, które nie są trwale wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych. Tym samym, wiaty wykonane z materiałów łatwo demontowalnych, takich jak siatki czy blacha, nie spełniają tej definicji, co zwalnia je z podatku od budynków.

Dla zmiany decyzji administracyjnej ostatecznej na podstawie art. 155 k.p.a. wymagana jest zgoda wszystkich podmiotów posiadających status strony w oryginalnym postępowaniu, w tym okoliczności, gdy jednym z takich podmiotów jest reprezentant Skarbu Państwa, jak PGW Wody Polskie, działający jako właściciel śródlądowych wód płynących.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest zgodna z prawem, gdy planowane przedsięwzięcie jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W razie sprzeczności lokalizacyjnej, organ jest zobowiązany odmówić wydania decyzji.

Decyzja organu doręczana w toku postępowania podatkowego osobie nieposiadającej aktualnego pełnomocnictwa w aktach jest prawidłowa. Pełnomocnictwo szczególne musi być złożone do akt danego postępowania, by wywoływało skutki procesowe, w tym doręczeniowe.