Pomoc finansowa przyznana na organizację wydarzeń mających na celu wsparcie lokalnej dostępności do szczepień przeciwko COVID-19 nie może być nienależnie pobrana, jeżeli sposób jej realizacji narusza określony przepisami cel wsparcia – Naczelny Sąd Administracyjny.

Przedłużenie kontroli przez organy Państwowej Inspekcji Pracy jest zgodne z prawem, jeśli postanowienia Konwencji nr 81 MOP, ratyfikowane przez Polskę, nie ograniczają czasu trwania kontroli, a zakończenie czynności kontrolnych następuje po rozpatrzeniu zgłoszonych przez pracodawcę zastrzeżeń do protokołu.

Brak norm prawnych dotyczących dopuszczalnych poziomów odorów nie zwalnia organu z obowiązku oceny ich wpływu w postępowaniu środowiskowym; zasada przezorności wymaga uwzględnienia potencjalnych negatywnych oddziaływań zapachowych inwestycji na zdrowie i warunki życia ludzi (NSA z dnia 15 października 2025 r.).

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że organ dotujący prawidłowo ustalił wysokość dotacji oświatowej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, jako formę wsparcia, a nie pełne finansowanie niepublicznych placówek oświatowych, oddalając skargę kasacyjną.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Warszawie, dotycząca decyzji o komunalizacji nieruchomości, została oddalona. Nieruchomości, którymi PKP faktycznie zarządzało bez umocowania prawnego, podlegały komunalizacji na mocy ustawy z dnia 10 maja 1990 r., z uwagi na brak odpowiednich dokumentów uprawniających do utrzymania władania.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, stwierdzając, że przyznana pomoc stanowi płatność nienależną, gdyż była przeznaczona dla jednego koła gospodyń wiejskich jako organizatora, a nie współorganizatorów jednego wydarzenia.

Czas trwania kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym w rozumieniu art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r., poz. 236 t.j.) nie może przekroczyć ilości wymienionych w tym przepisie kolejno następujących po sobie dni roboczych liczonych od daty wszczęcia kontroli do jej zakończenia.

Dane dotyczące nazwy, adresu i numeru telefonu udostępnione przez przedsiębiorstwo na stronie internetowej nie stanowią danych osobowych, gdy nie umożliwiają identyfikacji osoby fizycznej. Skarga kasacyjna Prezesa UODO oddalona.

Skarżący może zaskarżyć uchwałę o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego tylko w zakresie, w jakim narusza ona jego interes prawny lub ogranicza prawa własności. Władztwo planistyczne gminy obejmuje możliwość definiowania wskaźników zabudowy w zakresie nadziemnym.

Decyzja o pozwoleniu na budowę w strefie kontrolowanej gazociągu jest dotknięta rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności wobec kategorycznych, bezpieczeństwotwórczych przepisów zakazujących lokowania obiektów w takich strefach zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki.

Rozporządzenie Rady Ministrów rozstrzygające o czasowym zakazie prowadzenia działalności gospodarczej w postaci siłowni i centrów fitness zostało wydane z przekroczeniem ustawowego upoważnienia. Tak wydane rozporządzenie naruszało wolność działalności gospodarczej oraz istotę konstytucyjnych praw i wolności jednostki, co skutkowało umorzeniem postępowania o nałożenie kary administracyjnej.

Automaty do gier wykorzystywane przez T. Sp. z o.o. oferują rozgrywki zawierające element losowości, co kwalifikuje je jako urządzenia do gier hazardowych na podstawie ustawy, a brak koncesji lub zgłoszenia w tej działalności uzasadnia nałożenie kary administracyjnej.

Rada gminy ma prawo do samodzielnego ustalania składu osobowego komisji zgodnie z art. 21 ust. 1 u.s.g., co potwierdza zasada autonomii decyzyjnej, a brak członkostwa w komisji nie narusza praw radnego z art. 24 ust. 1 u.s.g.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że uchwała Zarządu Powiatu uchylająca powierzenie stanowiska dyrektora osobie wyłonionej w drodze konkursu została wydana z naruszeniem prawa, w szczególności Prawa oświatowego, wobec czego podjęte rozstrzygnięcie o stwierdzeniu jej nieważności przez WSA było zasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że prokonstytucyjna wykładnia art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, eliminująca jego niekonstytucyjne zastosowanie, jest dopuszczalna. Zasada ekwiwalentu za niewykorzystany urlop powinna respektować okresowe normy prawa do wypoczynku.