Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przepis krajowy ustanawiający dwuletni termin dla korekty VAT w ramach ulgi za złe długi zostaje pominięty, jeśli jego zastosowanie narusza zasadę skuteczności prawa unijnego, potwierdzoną wyrokiem TSUE w sprawie C-335/19. Wadliwa implementacja dyrektywy UE przez ustawodawcę krajowego nie może stać na przeszkodzie w realizacji uprawnień podatnika.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A.L., podtrzymując tym samym solidarną odpowiedzialność podatkową skarżącej za zaległości podatkowe spółki, uznając, że skarga nie zawiera zarzutów skutecznie podważających ustalenia faktyczne oraz prawne dokonane przez organy i sąd pierwszej instancji.
Wnioski dowodowe nie mogą być uwzględnione, gdy dotyczą okoliczności nieistotnych dla oceny rozliczenia podatkowego z danego roku; ewentualne przyporządkowanie dowodów do innych okresów podatkowych wymaga dokładnej analizy akt sprawy.
W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń, świadczenie pielęgnacyjne nie może być przyznane przed ustaniem uprawnienia do specjalnego zasiłku opiekuńczego, a zrzeczenie się uprawnienia musi być definitywne, nie warunkowe.
NSA przychylił się do stanowiska organu rentowego i WSA, uznając, że skarżąca nie spełniła ustawowych przesłanek do umorzenia zadłużenia publicznoprawnego. Funkcje ZUS i różnicowanie zobowiązań publicznych i prywatnych wykluczają uprzywilejowanie tych drugich przy umorzeniu należności publicznoprawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając decyzję WSA oraz ZUS w kwestii odmowy umorzenia należności z tytułu składek jako zgodne z prawem, stwierdzając brak istotnych uchybień procesowych lub materialnoprawnych, które mogłyby wpłynąć na zmianę rozstrzygnięcia.
Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną G.S., uznając za prawidłowe pozostawienie w ewidencji punktów karnych przypisanych za wykroczenia drogowe, w świetle braku podstaw do ich wykreślenia wobec niezaistnienia zatarcia ukarania (art. 46 k.w.).
Uchylając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Naczelny Sąd Administracyjny nakazuje reanalizę zgodności z prawem pierwotnej decyzji administracyjnej poprzez poprawne zastosowanie i wyjaśnienie norm proceduralnych oraz materialnoprawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż kwestionowane postanowienie Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego było zgodne z prawem, a skarga kasacyjna E.P. nie znajduje uzasadnienia w zarzutach dotyczących niewłaściwego oznaczenia osoby zobowiązanej do rozbiórki oraz wad proceduralnych.
Art. 100d u.p.o.u. ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, zawieszając bieg terminów administracyjnych. Bezczynność organu nie mogła być stwierdzona z powodu niewłaściwej interpretacji tego przepisu przez Sąd I instancji.