Skarga kasacyjna od wyroku oddalającego roszczenie przedsiębiorstwa o stwierdzenie nabycia użytkowania wieczystego gruntu została oddalona z uwagi na brak wykazania tytułu prawnego zarządu na wskazany dzień oraz niezasadność zarzutów proceduralnych.

Skarżący, który nie wykazał tytułu prawnorzeczowego do nieruchomości na dzień komunalizacji, nie posiada interesu prawnego w postępowaniu komunalizacyjnym, co skutkuje podmiotową niedopuszczalnością odwołania w rozumieniu art. 134 k.p.a.

Skarga kasacyjna E. B. w sprawie zarzutów dotyczących obowiązku szczepień ochronnych została oddalona z uwagi na brak zasadnych przesłanek proceduralnych i materialnopolitycznych, potwierdzając prawo do wymagalności obowiązku szczepień zgodnie z art. 17 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych.

Zarzut braku wymagalności obowiązku szczepień ochronnych, oparty na niewystarczającej dokumentacji medycznej i proceduralnych niedopatrzeniach, uznać należy za bezzasadny, gdyż wymagania te zostały spełnione zgodnie z przepisami prawa.

Na podstawie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego właściwy organ może nakazać właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub instalację urządzeń, zapobiegających szkodom, wyłącznie jeżeli zmiany stanu wody spowodowane przez właściciela szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r., osoba posiadająca prawo do renty nie ma prawa do świadczenia pielęgnacyjnego bez zawieszenia wdrażania prawa do renty. Realizacja prawa do renty przez jego wypłatę eliminuje możliwość otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego.

Oddalona skarga kasacyjna potwierdza zgodność z prawem rozporządzenia Wojewody Lubuskiego, ustanawiającego zakazy i ograniczenia w strefie ochrony komunalnego ujęcia wód, działając na rzecz ochrony środowiska i zdrowia publicznego.

NSA uchyla zaskarżony wyrok i nakazuje ponowne rozpoznanie, podkreślając konieczność prawidłowego ustalenia, czy dane postępowanie było wszczęte oraz jak powinno być procedowane przy ocenie skutków nieuzupełnienia formalnych braków wniosku.

Bezczynność organu administracji publicznej w wykonywaniu swoich obowiązków, która nie jest usprawiedliwiona szczególnie skomplikowanym charakterem sprawy, stanowi zarzut uzasadniający skargę na bezczynność, nawet jeśli nie kwalifikuje się jako rażące naruszenie prawa.

Podmiot prowadzący placówkę oświatową nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców i nie spełnia przesłanek do otrzymania świadczeń z FGŚP na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu COVID-19, jeśli nie wykaże, że wnioskowane wsparcie dotyczy działalności nieoświatowej.

Oddalenie skargi kasacyjnej w przedmiocie zobowiązania do powrotu na skutek bezzasadności zarzutów, podkreślając wiążącą moc prawomocnych decyzji w zakresie ochrony międzynarodowej oraz zasadność decyzji Szefa UDSC co do zobowiązania do powrotu.

Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ograniczająca możliwości lokalizacji zakładów produkcji, w tym betoniarni, na terenach PU, jest zgodna z prawem jako wyraz racjonalnego wykonywania władztwa planistycznego przez gminę, nie narusza prawa własności ani nie prowadzi do istotnych naruszeń proceduralnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził legalność zobowiązania Miasta Ł. do zwrotu nadpłaconej subwencji oświatowej. Skarga kasacyjna nie wykazała uchybień w wykładni przepisów i organizacji kształcenia, co skutkowało jej oddaleniem.

Z odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki na podstawie art. 116 § 1 O.p. zwalnia wyłącznie złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, tzn. w takim momencie, gdy majątek spółki pozwala jeszcze na choćby częściowe i równomierne zaspokojenie wierzycieli.