Dla stwierdzenia możliwości nałożenia obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego na podstawie art. 29 Prawa wodnego, niezbędne jest ustalenie, czy zmiany dokonane przez właściciela gruntu szkodliwie wpłynęły na sąsiednie grunty oraz czy istnieją przesłanki legalności dla istniejących urządzeń wodnych, w szczególności w odniesieniu do historycznych uwarunkowań prawno-technicznych.

Gmina, tworząc miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie może w sposób samowolny zmieniać przeznaczenia terenów już zaliczonych do kategorii dróg publicznych bez przestrzegania odpowiednich procedur określonych w ustawie o drogach publicznych, a władztwo planistyczne gminy podlega ograniczeniom wynikającym z przepisów prawa.

Opłata stała za pobór wód podziemnych do końca 2021 roku powinna być ustalana zgodnie z normą przejściową Prawa wodnego, uwzględniając określenie maksymalnego poboru i zasoby dostępne, co wynika z obowiązku implementacji Ramowej Dyrektywy Wodnej oraz krajowego Prawa wodnego.

Norma art. 561 pkt 1 Prawa wodnego, będąca przepisem przejściowym, stanowi podstawę ustalania wysokości opłat stałych za pobór wód podziemnych do końca 2021 roku, co jest spójne z zasadami określania jednostkowych stawek opłat za usługi wodne w rozporządzeniach wydanych na podstawie delegacji ustawowej z art. 277 ustawy Prawo wodne.

Przepisy przejściowe ustawy Prawo wodne, w tym art. 561 pkt 1, stanowią istotną podstawę do ustalania opłat stałych za pobór wód podziemnych w okresie przed wejściem w życie art. 274 pkt 1, co wymaga uwzględnienia zasad zrównoważonego gospodarowania zasobami wodnymi zgodnie z Ramową Dyrektywą Wodną.

Opłaty stałe za pobór wód podziemnych za okres do 31 grudnia 2021 r. powinny być ustalane na podstawie art. 561 Prawa wodnego, pomimo że przepis art. 274 pkt 1 Prawa wodnego wszedł w życie dopiero 1 stycznia 2022 r., co jest zgodne z zasadą 'zanieczyszczający płaci' oraz implementacją Ramowej Dyrektywy Wodnej.