Przepis art. 66 ust. 1 pkt 1 i 3 Prawa budowlanego znajduje zastosowanie do nieprawidłowości powstałych w wyniku użytkowania budynku, gdy prowadzą one do stanu zagrożenia życia lub zdrowia ludzi albo bezpieczeństwa mienia.

Samowola budowlana przez rozbudowę budynku bez wymaganego pozwolenia nie może być kwalifikowana jako istotne odstępstwo od zatwierdzonego projektu budowlanego, nawet jeśli dotyczy funkcjonalnie powiązanej części budynku, której uprzednio udzielono pozwolenia na użytkowanie.

Wyznaczenie granic obszaru analizowanego w procesie ustalania warunków zabudowy musi uwzględniać zasadę dobrego sąsiedztwa i ochrony ładu urbanistycznego, dopuszczając formy nieregularne, które mogą przekraczać minimalny wyznaczony wymiar, jeśli służą one spójności urbanistycznej planowanej inwestycji.

Utworzenie przez beneficjenta sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści ze środków unijnych stanowi podstawę do odmowy przyznania pomocy finansowej, jeżeli działania te są sprzeczne z celami przewidzianymi w przepisach unijnych.

Tworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania płatności rolniczych, które prowadzi do korzyści sprzecznych z celami systemu wsparcia, uzasadnia odmowę przyznania tych płatności zgodnie z art. 60 rozporządzenia 1306/2013.

O rażącym naruszeniu prawa w kontekście art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić jedynie wtedy, gdy decyzja administracyjna jest nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu, a jej wadliwość ma większą wagę niż stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej.

Dla zgodnego z prawem ustalenia warunków zabudowy konieczne jest spełnienie wymagań wynikających z analizy architektoniczno-urbanistycznej, wystarczająco uzasadniającej odstępstwa od parametrów określonych w rozporządzeniu planistycznym, w przeciwnym razie decyzja administracyjna może naruszać zasadę prawdy obiektywnej.

O rażącym naruszeniu prawa na gruncie art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić dopiero wtedy, gdy naruszenie prowadzi do stanu istotnie niezgodnego z prawem, którego funkcjonowanie w obrocie prawnym byłoby nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu.

Osoba będąca użytkownikiem wieczystym sąsiadującej działki, na którą może oddziaływać planowana inwestycja, posiada interes prawny, który uzasadnia uznanie jej za stronę w postępowaniu o pozwolenie na budowę, co w przypadkach pominięcia jej udziału bez własnej winy, stanowi przesłankę wznowienia postępowania.