Obiekt budowlany spełniający cechy budynku gospodarczego, tj. trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni przegrodami budowlanymi oraz posiadający fundamenty i dach, budowany bez wymaganego pozwolenia na budowę, podlega rozbiórce na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, jeśli nie może być zalegalizowany z powodu ograniczeń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznie nieważnością rozstrzygnięć indywidualnych podjętych na jego podstawie. Rozstrzygnięcia te mogą podlegać wzruszeniu w trybie administracyjnym lub szczególnym, co nie oznacza ich nieważności. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie prowadzi automatycznie do nieważności wydanych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych; takie decyzje podlegają jedynie wzruszeniu w trybie postępowania administracyjnego zgodnie z art. 147 § 2 ppsa.

Wydanie decyzji we wznowionym postępowaniu, w której nie uchyla się decyzji dotychczasowej, a jedynie orzeka o istocie sprawy, stanowi rażące naruszenie prawa i uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, korzystając z przepisów ustawy o ochronie zabytków, może uchylić decyzję wojewódzkiego konserwatora zabytków wydaną na podstawie art. 36 ust. 1, jeżeli uzna, że realizacja inwestycji wpłynie negatywnie na zachowanie wartości zabytkowych miejsca, nawet jeżeli miejsce to w dużej mierze utraciło swoje materialne elementy zabytkowe, kierując się znaczeniem

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie oznacza automatycznej nieważności opartych na nim decyzji administracyjnych; takie decyzje mogą podlegać wzruszeniu w trybie postępowania administracyjnego lub szczególnego. Teza od Redakcji

Ciężar wykazania przesłanek pozytywnych spoczywa na organie podatkowym, natomiast przesłanek negatywnych na danym członku zarządu, który zamierza uwolnić się od odpowiedzialności. Przyjęcie tego mechanizmu odpowiedzialności jest uzależnione od wykazania przesłanek pozytywnych, a także ustalenia, że w sprawie nie zachodzą przesłanki negatywne, a więc wyłączające od odpowiedzialności tej kategorii osób

Podmioty, których celem jest oszustwo podatkowe, a nie prowadzenie działalności gospodarczej, nie są uprawnione do odliczenia podatku naliczonego. Odnosi się to także do podatnika, który przy zachowaniu należytej staranności, w oparciu o okoliczności towarzyszące realizowanym przez niego transakcjom nabycia i zbycia towarów, powinien był wiedzieć, że uczestniczy w łańcuchu transakcji wykorzystanych