Nieruchomość będąca w posiadaniu przedsiębiorcy, która jest poddawana działaniom inwestycyjnym mającym na celu przystosowanie jej do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać za związaną z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nawet jeśli przedsiębiorca nie uzyskał jeszcze wymaganych zezwoleń, koncesji lub wpisów do rejestru działalności

Ustalanie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi na podstawie historycznego zużycia wody nie narusza zasad Konstytucji RP, w tym zakazu retroaktywności prawa, jeśli nałożenie nowych obowiązków dotyczy wyłącznie przyszłości, a nie zdarzeń rozstrzygniętych przed wejściem w życie nowej metody.

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie jest podatkiem, lecz świadczeniem odpłatnym, którego wysokość zależy od kosztów ekonomicznych wywozu i utylizacji odpadów, co oznacza, że może być zmieniana w trakcie roku kalendarzowego, jeśli wystąpi konieczność uwzględnienia wzrostu kosztów funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami. Teza od Redakcji

Nieruchomość będąca w posiadaniu przedsiębiorcy, która jest poddawana działaniom inwestycyjnym mającym na celu przystosowanie jej do prowadzenia działalności gospodarczej, należy uznać za związaną z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nawet jeśli przedsiębiorca nie uzyskał jeszcze wymaganych zezwoleń, koncesji lub wpisów do rejestru działalności

Art. 6k ust. 4a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach dopuszcza elastyczność w ustalaniu zwolnień z opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o ile uwzględniana jest proporcjonalność do zmniejszenia kosztów, bez narzucania konkretnej metody kalkulacji.

W przypadku przeniesienia odpowiedzialności podatkowej na osobę trzecią, organ podatkowy zobowiązany jest do wykazania spełnienia przesłanek wskazanych w art. 108 § 2 i § 3 Ordynacji podatkowej. W szczególności powinien przedstawić w decyzji dowody na wszczęcie postępowania egzekucyjnego wobec podatnika oraz wskazać konkretny tytuł wykonawczy, potwierdzający należność, za którą ma odpowiadać osoba

Odstąpienie od nałożenia kary administracyjnej na gruncie ustawy o SENT może być uzasadnione, gdy z kontekstu sprawy wynika, że nałożenie takiej kary jest nieproporcjonalne w stosunku do potencjalnego naruszenia i nie służy realizacji celów ustawy. Teza od Redakcji

Zgodnie z treścią art. 116 § 1 pkt 1 lit. b. Ordynacji podatkowej to na członku zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spoczywa ciężar wykazania, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości, lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości

W przypadkach niejednoznacznych lub formalnych błędów w zgłoszeniu SENT, sąd powinien rozważyć zastosowanie uznania administracyjnego i możliwość odstąpienia od kary, uwzględniając zasady proporcjonalności oraz cele ustawy o SENT, zwłaszcza gdy nie stwierdzono naruszeń mających istotny wpływ na bezpieczeństwo systemu monitorowania i interesy Skarbu Państwa. Teza od Redakcji

W przypadku nałożenia kar pieniężnych na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, organy administracji publicznej są zobligowane do wnikliwego rozważenia faktycznych okoliczności sprawy oraz stosowania zasady proporcjonalności, co może uzasadniać odstąpienie od nałożenia kary przy stwierdzeniu, że brak zgodności z obowiązkami nie naraził na istotny uszczerbek realizacji