Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje

Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania, a jego treść odzwierciedla dane, którymi organ dysponuje w swoich zasobach w tym dniu. Wydanie zaświadczenia nie jest poprzedzane postępowaniem dowodowym, charakterystycznym dla postępowania podatkowego, w ramach którego organ rozstrzyga o istnieniu lub nieistnieniu obowiązku podatkowego.

Wznowienie postępowania ma na celu stworzenie prawnej możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i podjęcia ponownego rozstrzygnięcia sprawy zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie podatkowe przed organem podatkowym było dotknięte choć jedną z kwalifikowanych wad procesowych wymienionych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik traci prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a ponadto jeśli wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć, że uczestniczył w oszustwie podatkowym.

Decyzja o przyznaniu zasiłku celowego w ramach pomocy społecznej ma charakter uznaniowy, a organy administracyjne mogą odmówić jego przyznania działając w granicach uznania administracyjnego, uwzględniając przesłanki ustawowe, jak i ograniczone środki oraz liczbę potrzebujących (art. 39 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej). Spełnienie kryteriów dochodowych nie gwarantuje automatycznego przyznania świadczenia