Zgodnie z art. 29 Ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne, zmiana stanu wody na gruncie, nawet legalna, która prowadzi do szkody na gruntach sąsiednich, może być przedmiotem działań administracyjnych mających na celu przywrócenie poprzedniego stanu lub nałożenie obowiązku wykonania urządzeń zapobiegających dalszym szkodom.

W zakresie oceny zgodności z prawem unijnym przepisów krajowych, które mogą ograniczać realizację krajowych celów ogólnych w zakresie energii odnawialnej, decyduje sąd krajowy oceniający niezbędność i proporcjonalność takich regulacji, przy czym sąd ten związany jest wynikami wyroków TSUE.

Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ograniczająca się do części tekstowej nie wymaga sporządzenia nowego rysunku planu miejscowego jako załącznika graficznego, jeżeli nie wprowadza ona terenów podlegających ochronie na podstawie przepisów odrębnych.

Organ inspekcji ochrony środowiska ma kompetencję do samodzielnej oceny rodzaju terenu podlegającego ochronie akustycznej na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystania terenów, zgodnie z art. 115 Prawa ochrony środowiska, nawet przy braku planu miejscowego.

Decyzje ostateczne organów podatkowych mogą być wznowione wyłącznie w przypadku spełnienia przesłanek z art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej; nowe okoliczności faktyczne muszą istnieć w dniu wydania decyzji ostatecznej i nie być znane organowi, który wydał decyzję.

Sąd administracyjny jest zobowiązany do badania, czy wszczęcie postępowania karnoskarbowego miało charakter instrumentalny, służący wyłącznie zawieszeniu biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Brak uwzględnienia tej analizy przez WSA skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.