Opieka nad osobą niepełnosprawną, w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, obejmuje nie tylko czynności pielęgnacyjne sensu stricte, ale także szerszy zakres działań, które wynikają z niepełnosprawności osoby wymagającej opieki i uniemożliwiają podjęcie przez opiekuna zatrudnienia.

Osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, mimo posiadania prawa do emerytury, pod warunkiem rezygnacji z pobierania emerytury i spełnienia warunków przewidzianych w ustawie o świadczeniach rodzinnych.

Do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, konieczne jest istnienie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej a sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną, wykluczającego możliwość pogodzenia tych obowiązków.

Rezygnacja z zatrudnienia w celu sprawowania obowiązków codziennej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, nawet jeśli osoba ta jest częściowo zdolna do samodzielnej egzystencji, uprawnia do świadczenia pielęgnacyjnego.

W przypadku wnoszenia skargi kasacyjnej, zarzuty naruszenia prawa materialnego muszą być konkretnie określone, wskazując konkretne jednostki redakcyjne aktu prawnego. Brak precyzji w tym zakresie uniemożliwia właściwe ustalenie granic zaskarżenia.

Zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy Prawo wodne z 2001 roku, jeżeli działania właściciela gruntu polegające na zmianie stanu wody na gruncie (jak zasypanie przepustu) szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, organ administracyjny może nakazać przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom.

Przy ocenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego organy administracji i sądy muszą dokładnie zbadać, czy zakres sprawowanej opieki nad osobą niepełnosprawną rzeczywiście uniemożliwia podjęcie przez opiekuna jakiejkolwiek aktywności zawodowej (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Grzywna w celu przymuszenia jest środkiem egzekucyjnym stosowanym wobec zobowiązanych w sytuacji niewykonania obowiązków niepieniężnych wynikających z decyzji administracyjnej, a jej wysokość nie podlega zasadzie miarkowania uwzględniającej możliwości finansowe zobowiązanego, lecz jest ustalana w oparciu o zasadę celowości i skuteczności. Teza od Redakcji

Praca konkursowa kandydata ubiegającego się o stanowisko referendarza sądowego nie stanowi informacji publicznej, gdyż dotyczy prywatnej sfery kandydata i nie wiąże się z wykonywaniem funkcji publicznej.

Oferta złożona w otwartym konkursie ofert na realizację zadania publicznego nie stanowi informacji publicznej, przez co nie podlega udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Pięcioletni termin przedawnienia przewidziany w art. 234 ust. 5 Prawa wodnego, w przypadku braku odpowiednich przepisów przejściowych, nie może być stosowany wstecz do stanów faktycznych zaistniałych przed wejściem w życie nowych przepisów, gdyż naruszałoby to zasady demokratycznego państwa prawa oraz zasady zaufania obywatela do państwa.