Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do realizacji zabezpieczenia zobowiązania, które faktycznie nie istnieje. Wskazanie w zawiadomieniu o zajęciu wierzytelności należności, które nie wynikają z prawomocnej decyzji podatkowej, stanowi naruszenie przepisów art. 89 § 1 w związku z art. 164 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Wskazanie konkretnej wierzytelności w zawiadomieniu o zajęciu jest konieczne do ustalenia tożsamości zobowiązania, którego dotyczy zabezpieczenie. Brak precyzyjnego określenia wierzytelności, w szczególności poprzez podanie jej źródła i kwoty, stanowi naruszenie art. 89 w związku z art. 67 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

NSA ma prawo ograniczyć uzasadnienie wyroku do oceny zarzutów skargi kasacyjnej, a w sprawach dotyczących sprostowania oczywistych omyłek w decyzjach administracyjnych skarga kasacyjna musi dokładnie wskazywać naruszone przepisy, aby mogła być skutecznie rozpatrzona.

Posiadaczami odpadów w rozumieniu ustawy o odpadach są osoby władające powierzchnią ziemi, na której odpady się znajdują, a ocenę, czy dany przedmiot kwalifikuje się jako odpad, należy przeprowadzać z uwzględnieniem 'pozbycia się' materiału przez jego wcześniejszego posiadacza, niezależnie od subiektywnej oceny jego obecnego posiadacza.

Zgodnie z ustawą z 2021 roku, postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych wydane przed ponad 30 laty ulegają umorzeniu, co ma na celu stabilizację stosunków prawnych i ograniczenie trudności dowodowych wynikających z upływu czasu. Postępowania nadzorczego nie można prowadzić dla decyzji nieostatecznych.

Decyzja administracyjna nie może być skutecznie zakwestionowana tylko z tego powodu, że organ nie zwrócił się o opinię dodatkowego biegłego, jeżeli ustalenie stanu faktycznego nie zostało wykazane jako wadliwe, oraz brak jest obowiązku przeprowadzania dowodu z opinii biegłego nawet gdy sprawa wymaga wiadomości specjalnych, o ile pierwotna opinia nie budzi wątpliwości.

Postanowienie o wznowieniu postępowania ma charakter formalny i nie rozstrzyga o realnym istnieniu przesłanek wznowienia, które oceniane są w późniejszym etapie przez organ administracyjny; skuteczność zarzutów skargi kasacyjnej wymaga ich precyzyjnego uzasadnienia zgodnie z wymaganiami p.p.s.a.