Rozpoznając skargę kasacyjną Sad nie może domyślać się intencji skarżącego i formułować za niego zarzutów pod adresem zaskarżonego wyroku. Z tego względu zarzut naruszenia art. 130a wskazanej wyżej ustawy nie podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Błędna wykładnia to mylne zrozumienie treści przepisów, natomiast błędne zastosowanie to błąd subsumcji, czyli wadliwe uznanie, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada hipotezie określonej normy prawnej. Przy zarzucie błędnej wykładni skarga kasacyjna powinna wskazywać na czym polegała niewłaściwa wykładnia konkretnych przepisów oraz jaka powinna być wykładnia właściwa, natomiast sporządzone

Spółka nie odliczy podatku z faktur dokumentujących koszty związane z wypłatą dywidendy.

Materialne prawo administracyjnego winno zawierać normę przyznającą ochronę prawną podmiotowi, który z takiej normy wywodzi swój naruszony interes prawny.

Zarzut naruszenia wskazanej regulacji nie może być z kolei oparty na polemice z oceną, wyrażoną w uzasadnieniu, co czyni kasator w rozpoznawanej sprawie. Przyznać wypada, że interpretacja znaczenia uzasadnienia wyroku mogła rodzić określone trudności, co prawdopodobnie było przyczynkiem dla wniesienia skargi kasacyjnej z daleko idącej ostrożności procesowej.Teza od Redakcji