W tym stanie faktycznym sąd stwierdził, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, z uwagi na brak wystarczających podstaw. Żaden z podniesionych w skardze zarzutów nie zasługuje na uwzględnienie, w tym brak: rachunku uproszczonego nr 5/0/98, postępowania dowodowego na okoliczność poniesienia oraz że IS wydała decyzję z naruszeniem art. 200 § 1 Op.

Postawienie zarzutu rażącego naruszenia prawa musi być związane z konkretnym przepisem, którego treść nie budzi wątpliwości, a interpretacja w zasadzie nie wymaga sięgania po inne metody wykładni poza językową.

Nie ma żadnych podstaw do twierdzenia, że przepis art. 175 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./ pozbawił organy podatkowe i organy kontroli skarbowej kompetencji do wydawania decyzji deklaratoryjnych dotyczących zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem 1 maja 2004 r.

Roszczenie o wypłatę dywidendy w spółce akcyjnej staje się wymagalne dopiero z dniem wskazanym w uchwale walnego zgromadzenia, a tylko w braku wskazania tej daty - po upływie niezbędnego czasu do przygotowania wypłaty. Jeżeli zatem zgromadzenie akcjonariuszy Spółki akcyjnej określiło dzień wypłaty dywidendy, to przed tym dniem dywidenda nie była należna. Nie było zatem żadnych podstaw do przyjęcia,