Odpowiedzialność wspólników za zaległości podatkowe zlikwidowanej spółki traci swój subsydiarny charakter, dając podstawę do bezpośredniego orzeczenia o takiej ich odpowiedzialności, bez konieczności uprzedniego określenia w odrębnej decyzji zobowiązań spółki, skutkujących taką zaległością, czyniąc jednak takie orzeczenie elementem koniecznym decyzji o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki

Odpowiedzialność wspólników za zaległości podatkowe zlikwidowanej spółki traci swój subsydiarny charakter, dając podstawę do bezpośredniego orzeczenia o takiej ich odpowiedzialności, bez konieczności uprzedniego określenia w odrębnej decyzji zobowiązań spółki, skutkujących taką zaległością, czyniąc jednak takie orzeczenie elementem koniecznym decyzji o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki

Odpowiedzialność wspólników za zaległości podatkowe zlikwidowanej spółki traci swój subsydiarny charakter, dając podstawę do bezpośredniego orzeczenia o takiej ich odpowiedzialności, bez konieczności uprzedniego określenia w odrębnej decyzji zobowiązań spółki, skutkujących taką zaległością, czyniąc jednak takie orzeczenie elementem koniecznym decyzji o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki

Upoważnienie udzielone przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 października 1999 r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 80, poz. 914 ze zm.), jest upoważnieniem do działania w imieniu ZUS jako organu administracji publicznej i dlatego nie narusza art. 268a

1. Brak pouczenia w wezwaniu o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania, w przypadku jego skutecznego doręczenia i niewykonania jego dyspozycji, skutkować może jedynie niemożnością zastosowania wobec wzywanego kary porządkowej określonej w art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Uchybienie ww. przepisowi nie może stanowić samoistnej

Dopełnienie czynności, dla której był określony termin, wymagane przez art. 162 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie stanowi składnika podania o przywrócenie tego terminu, a więc jej zaniechanie nie uzasadnia zastosowanie regulacji prawnej art. 169 par. 1 i 4 wymienionej ustawy.

1. Brak pouczenia w wezwaniu o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania, w przypadku jego skutecznego doręczenia i niewykonania jego dyspozycji, skutkować może jedynie niemożnością zastosowania wobec wzywanego kary porządkowej określonej w art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Uchybienie ww. przepisowi nie może stanowić samoistnej

Zarówno zasiłek pielęgnacyjny, jak i świadczenie pielęgnacyjne zaliczane są do świadczeń opiekuńczych z tym, że inny jest ich cel. Zasiłek pielęgnacyjny przyznawany jest w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Natomiast świadczenie pielęgnacyjne /odpowiednik