Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ używa pojęcia dochodu jako różnicy pomiędzy przychodami a kosztami jego uzyskania w dwu znaczeniach: jako dochodu ogólnego, w znaczeniu sumy dochodów ze wszystkich źródeł przychodów, oraz dochodu cząstkowego, odnoszącego się do nadwyżki sumy przychodów z konkretnego źródła przychodów nad kosztami

1. W skardze kasacyjnej należy sprecyzować, w jaki sposób Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył wskazane w niej przepisy postępowania oraz jak naruszenie to mogło wpłynąć na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny może przy tym merytorycznie rozpoznać zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące norm postępowania - muszą odnosić się do postępowania sądowego zakończonego zaskarżonym wyrokiem, a nie działań

Zarzut naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie sprowadza się do nieprawidłowego odniesienia normy prawa materialnego do ustalonego przez organy podatkowe stanu faktycznego. Nie jest tym samym skuteczny, podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie bez kwestionowania ustalonego stanu faktycznego. Organy podatkowe, a następnie

1. Wobec tego, że ocena istnienia bądź nieistnienia w danej sprawie przesłanek określonych w art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej dokonywana przez organy podatkowe oparta jest o elementy uznaniowości i słuszności, kontroli sądowej podlega w istocie tylko zgodność z prawem przeprowadzonego postępowania dowodowego oraz oceny zgromadzonego materiału dowodowego. W tej sytuacji orzekanie przez sądy administracyjne

W sprawie o kontynuację zasiłku stałego, o jakim mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./, w której kolejne orzeczenie o niepełnosprawności zostało przez uprawnione organy wydane z opóźnieniem wskutek okoliczności, za które strona nie ponosi odpowiedzialności, nie ma zastosowania przepis art. 43 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej