Powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego powoduje bezprzedmiotowość orzekania o zaliczkach, czego potwierdzeniem jest art. 53a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odnoszący się do zagadnienia wydania decyzji w przedmiocie odsetek od niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek. Ustanie z tym dniem bytu prawnego zaliczek na podatek dochodowy powoduje

1) Przedmiotem zaskarżenia skargą kasacyjną jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a nie decyzja organów podatkowych. Zatem zarzut oparty na podstawie art. 174 pkt 2 u.p.p.s.a. skierowany musi być przeciwko temu wyrokowi, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego. 2) Nie wystarczy samo powołanie przepisu w skardze kasacyjnej. Skoro w skardze kasacyjnej nie wskazano w czym miało się przejawiać

Pozostawienie podania bez rozpoznania, w trybie art. 64 par. 2 Kpa nie jest czynnością podlegającą odrębnemu zaskarżeniu do sądu. Zasadność pozostawienia podania bez rozpoznania strona może kwestionować w drodze skargi na bezczynność organu. Dokonanie oceny czy skarga na bezczynność jest zasadna wymaga kontroli zgodności z prawem pozostawienia przez organ podania bez rozpoznania.

Jakkolwiek zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe, przy tym samym stanie faktycznym i prawnym, narusza zasadę wyrażoną w art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, to jednak nie zawsze uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji. Bowiem zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych nie

Dopóki organ podatkowy nie wykaże, na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego, nieprawdziwości zapisów w księdze podatkowej, nie może korzystać z instytucji oszacowania podstawy opodatkowania.