Warunkiem skorzystania z ulgi podatkowej wprowadzonej w art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 1999 r./ było nabycie własności działki pod budowę jeszcze przed jej rozpoczęciem, a następnie wykonanie na tej działce budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem

1. Warunkiem skorzystania z ulgi budowlanej wprowadzonej w art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ było nabycie własności działki pod budowę jeszcze przed jej rozpoczęciem, a następnie wykonanie na tej działce budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem w nim określonej liczby lokali na wynajem. 2. Przez

brak zarzutu naruszenia norm postępowania uniemożliwia naprawienie błędu dotyczącego niewłaściwego zastosowania prawa materialnego

W przypadku zarządu wieloosobowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, to na nim spoczywał obowiązek takiego zorganizowania jego pracy, aby w każdym czasie spółka mogła być reprezentowana na zewnątrz. Niepodjęcie przez zarząd działań zapewniających taką jego organizację, a przez co pozbawienie w określonym czasie możliwości jej reprezentowania, stanowi przejaw braku niezbędnej staranności w dbaniu

Normy wynikające z art. 510 par. 2 Kc stanowiły jedynie punkt odniesienia w procesie sądowej kontroli poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych w zakresie podatkowych konsekwencji zawartej przez skarżącego umowy.

Przepisy art. 130-132 Ordynacji podatkowej nie wyłączają od ponownego prowadzenia sprawy pracownika, który uczestniczył w wydaniu uchylonej przez organ odwoławczy decyzji. Widocznie sam ustawodawca uznał, że ponowne prowadzenie sprawy przez tego samego pracownika nie budzi wątpliwości co do jego bezstronności.

Sam fakt tożsamości stanu faktycznego i prawnego w niniejszej sprawie i sprawie, w której wniesiono skargę kasacyjną, nie może powodować zawieszenia przedmiotowego postępowania, bowiem wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest niezbędny do stwierdzenia, czy zaskarżona w tej sprawie decyzja odpowiada prawu oraz nie będzie on miał dla jej rozstrzygnięcia mocy wiążącej. Z uwagi na powyższe brak