Zarzut naruszenia przepisu art. 10 par. 1 Kpa przez niezawiadomienie strony o zebraniu materiału dowodowego i możliwości składania wniosków może odnieść skutek wówczas, gdy stawiająca go strona wykaże, że zarzucane uchybienie uniemożliwiło jej dokonanie konkretnych czynności procesowych.

Autor skargi kasacyjnej nie sformułował żadnego zarzutu na podstawie art. 174 ust. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skoro zatem nie został zakwestionowany skutecznie stan faktyczny sprawy, nie zarzucono wyrokowi, że został wydany z naruszeniem przepisów o postępowaniu, to nie można było wywodzić, iż zostały naruszone normy prawa materialnego dotyczące określonej ulgi podatkowej

Określony w art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ 30 dniowy termin do stwierdzenia przez organ nadzoru we własnym zakresie nieważności zarządzenia organu gminy, które nie podlega obowiązkowi przedłożenia organowi nadzoru w myśl art. 90 ust. 1 tej ustawy, rozpoczyna bieg od dnia faktycznego doręczenia takiego zarządzenia organowi nadzoru

Autor skargi kasacyjnej nie sformułował żadnego zarzutu na podstawie art. 174 ust. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skoro zatem nie został zakwestionowany skutecznie stan faktyczny sprawy, nie zarzucono wyrokowi, że został wydany z naruszeniem przepisów o postępowaniu, to nie można było wywodzić, iż zostały naruszone normy prawa materialnego dotyczące określonej ulgi podatkowej

Wartości wykazane w deklaracjach dla podatku od towarów i usług powinny być uznane za prawidłowe dopóty, dopóki nie zostanie wydana decyzja określająca lub też podatnik nie złoży deklaracji korygującej.

Kontrolując prawidłowość rozstrzygnięć podjętych w postępowaniach nadzwyczajnych nie można zająć się uchybieniami zaistniałymi na etapie postępowania pierwotnego /postępowań pierwotnych/ o ile nie powiąże się ich ze stosownymi, prawem określonymi, wadami warunkującymi uruchomienie danego trybu nadzwyczajnego.

Chociaż ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60/ nie przewiduje zasady bezpośredniości sensu stricto w postępowaniu dowodowym, niemniej z pewnością nie nakazuje przeprowadzania dowodu z zeznań świadków złożonych w innych postępowaniach, w sytuacji, gdy nie jest ograniczona możliwość przesłuchania ich w postępowaniu podatkowym, a jednocześnie świadkowie udzielają

Łączenie kwestii powstawania zaległości podatkowej /art. 52 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ z zawinieniem podatnika /art. 52 par. 1 pkt 2 tej ustawy/ jest całkowicie bezpodstawne. O tym bowiem, czy dokonany podatnikowi zwrot był nienależny bądź zawyżony /dokonany w kwocie wyższej od należnej/ przesądzają

W przypadku, gdy w postępowaniu podatkowym sprawę zakończono z powodu ujawnienia się okoliczności stanowiące procesową przeszkodę dla merytorycznego załatwienia sprawy /np. stwierdzono uchybienie do wniesienia odwołania/ odpada możliwość zajęcia się tą materią sprawy jak też wszelkimi jej aspektami, które z nią się łączą. Kontrola sądowa ograniczona zaś zostaje wyłącznie do kwestii prawidłowości ustaleń