1. Wyrazem przyjętej przez skład orzekający interpretacji art. 52 K.r.o. jest chociażby orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 19 kwietnia 1994 r., sygn. akt III AUr 101/04 (OSA 1994/9/74), w którym stwierdzono, że "proces, który w konsekwencji prowadzi do zniesienia wspólności ustawowej trwać musi przez określony czas, zaś powody, które ostatecznie prowadzą do takiego rozstrzygnięcia muszą

1. Tylko w sytuacji, w której sąd, którego orzeczenie zaskarżono, przeprowadzałby dowód uzupełniający z dokumentów, obowiązujący byłby do odpowiedniego stosowania podczas oceny dokumentów, zasady ich swobodnej oceny, o której mówi art. 233 par. 1 Kpc. 2. Dowody, których wojewódzki sąd administracyjny nie dopuścił do uzupełniającego postępowania dowodowego z dokumentów, nie były przedmiotem badania

Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku stwierdził jednoznacznie, że w momencie wyrokowania istnieje decyzja rozstrzygająca odmiennie datę utraty przez podatnika statusu zakładu pracy chronionej, niż to przyjęto w decyzji administracyjnej ostatecznej, w oparciu o którą wydano przedmiotową decyzję podatkową. Okoliczność ta stanowi zatem przesłankę wznowienia postępowania podatkowego, nie była natomiast