Postępowanie podatkowe w zakresie wymiaru podatku od towarów i usług może się toczyć jedynie w stosunku do podatnika, na którym ciąży obowiązek podatkowy w tym podatku, gdyż to jego interesu materialnoprawnego dotyczy to postępowanie, a w żadnym przypadku interesu takiego nie można się dopatrzyć w ramach takiego postępowania po stronie innych podmiotów, w tym określonych w art. 110-117a ustawy z dnia

W świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./ pojęcie należności znane - w rozumieniu art. 2 pkt 3 tej ustawy, jako należności sporne w rozumieniu art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie może być utożsamione ze znajomością w dniu 30 czerwca 2002 r. zdarzeń gospodarczych, z których

1. Przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ jest, przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Podatnikiem podatku od nieruchomości będzie w takim przypadku podmiot, na rzecz którego przedstawiciel Skarbu Państwa

W art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ ustawodawca użył ogólnego pojęcia "ugoda". Należy zatem uznać, że wyłączenie zawarte w tej jednostce redakcyjnej dotyczy zarówno ugód sądowych, jak i pozasądowych. Podstawa materialnoprawna obu z nich jest bowiem identyczna.

Samo tylko przedstawienie, a więc zacytowanie, wymienienie, zaprezentowanie stanowisk strony zawierające jej zarzuty podniesione w skardze nie jest wystarczające, by uznać że uzasadnienie odpowiada treści art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Przepis ten zobowiązuje bowiem sąd do rozważenia w uzasadnieniu

W sytuacji gdy Sąd pierwszej instancji słusznie stwierdził, że nie powinno w ogóle dojść do wznowienia postępowania, z uwagi brak żądania strony (naruszenie art. 241 § 1 Ordynacji podatkowej), a w konsekwencji powinno dojść - na podstawie art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej - do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, w sprawie zaistniała sytuacja prawna, która miała niewątpliwie wpływ

Usługi aptek nie są usługami w zakresie świadczeń zdrowotnych, w związku z czym nie ma zastosowania do aptek art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Brak pouczenia lub jego niedokładność, która może powodować wątpliwość co do prawidłowości wezwania o uzupełnienie braków, wyklucza możliwość zastosowania rygoru pozostawienia pisma bez rozpoznania bądź jego odrzucenia. Przyjąć należy, iż wobec niezawarcia w wezwaniu pouczenia o skutkach nieuzupełnienia wskazanych braków wezwanie to zostało pozbawione sankcji i Sąd nie miał podstaw do odrzucenia skargi

Należy stwierdzić, że skoro w sprawie nie zakwestionowano ustaleń stanu faktycznego sprawy, a więc ustalenia, że wystawca kwestionowanej faktury nie dysponuje jej kopią, to tym samym nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

1. Nie może zatem budzić wątpliwości, że w skardze kasacyjnej strona zakwestionowała wyłącznie ustalenia faktyczne, na których oparto wydanie decyzji podatkowej i które Sąd pierwszej instancji uznał za prawidłowe i wystarczające. Jednocześnie trzeba podkreślić, że ustaleń faktycznych nie sposób zakwestionować poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego. 2. Naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe

Konsekwencją niemożności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych, zapłaconych przez Spółkę po uszkodzeniu przedmiotu leasingu, wykluczającym dalsze korzystanie z niego w celu uzyskania przychodu, jest zastosowanie wyłączenia prawa do obniżenia podatku należnego.

1. Czynnościami podwyższającymi wartość użytkową towaru są wszelkie czynności, zapewniające iż towar w większym lub lepszym stopniu zaspokaja potrzeby konsumenta. 2. Posłużenie się towaroznawczym ujęciem "wartości użytkowej" prowadzi do zanegowania sensu przepisu par. 12a ust. 1 pkt 1 lit. "h" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 119 poz.