Dyspozycja normy art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie daje podstaw do tego by żądać przeprowadzenia przed wojewódzkim sądem administracyjnym postępowania dowodowego wskazującego na istnienie nowych okoliczności faktycznych, których strona nie podnosiła w toku postępowania podatkowego uznając je za nieistotne

1. Skoro WSA nie kontrolował legalności zastosowania przez organy podatkowe określonych przepisów, a w treści skargi kasacyjnej brak uzasadnienia, w jaki sposób sąd I instancji naruszył te przepisy, tak gdy chodzi o błędną wykładnię, jak niewłaściwe ich zastosowanie, NSA pozbawiony został możliwości kontroli kasacyjnej tak sformułowanych zarzutów. 2. W sytuacji, gdy przyjęty przez sąd I instancji stan

Przyjmujący fakturę w dobrej, czy złej wierze od zbywcy, który nie opłacił podatku od towarów i usług, nie może liczyć na obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ryzyko wyboru niewłaściwego, w tym nieuczciwego kontrahenta obciąża nabywcę towarów lub usług. Nabywca towarów i usług może potrącić tylko podatek uiszczony przez zbywcę. Podatek nieuiszczony obciąża nabywcę, choćby był on

1. Prawidłowo organ odwoławczy umorzył postępowanie podatkowe w stosunku do płatnika N., uznając, iż od dnia 1.01.2003 r. brak jest podstaw prawnych do orzekania w sprawie odpowiedzialności płatnika z tytułu niepobranego i nieodprowadzonego podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych w 2003 r. diet pracownikom ponad wysokość określoną w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej

Wydatki na zakup nowo wybudowanego lokalu mieszkalnego od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 27 a ust. 1 lit. d) ustawy podatkowej nie jest tożsamy z pojęciem systematycznego gromadzenia oszczędności na jednym rachunku oszczędnościowo - kredytowym w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową, stosownie do art. 27 a ust. 2 tej ustawy. Regulacje

Gmina jest niewątpliwie zainteresowana sprawą podatkową dotyczącą zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych, skoro wpływy z tego podatku są źródłem dochodu własnego gminy, nie jest jednak związana w tym przypadku z obowiązkiem podatkowym, tj. nieskonkretyzowaną powinnością poniesienia przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie (art. 4 ustawy

Ustawodawca sprzedawcom paliwa za bony paliwowe określił jednoznacznie, w sposób rygorystyczny, lecz łatwy do zrealizowania, że tylko bony paliwowe skasowane zgodnie z dyspozycją art. 40g ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dają sprzedawcy oleju napędowego uprawnienie do zwiększenia podatku naliczonego, o którym

1. Jeżeli w momencie gdy członek zarządu spółki z o.o. przestał pełnić tę funkcję istniały zaległości podatkowe spółki, lecz jej kondycja finansowa nie dawała podstaw do zgłaszania wniosku o ogłoszenie upadłości lub wszczęcia postępowania zapobiegającego upadłości /postępowania układowego/, co uległo zmianie w czasie kiedy nie pełnił on już tejże funkcji i nie miał wpływu na podjęcie tych działań

Przepisy art. 31 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/ odsyłają wyraźnie do norm regulujących tryb postępowania, w sytuacji, gdy konieczne jest wydanie decyzji określających lub ustalających zobowiązanie podatkowe, do przepisów Ordynacji podatkowej. W ten sposób tryb i rezultaty postępowania kontrolnego wiąże się z kompetencjami jakie

Tworzone obowiązkowo na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz. U. nr 121 poz. 591 ze zm./ rezerwy, co do zasady nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten nie zawiera natomiast normy prawnej zakazującej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rezerwy utworzonej w warunkach innych niż określone w ustawie o rachunkowości. W takim

1. Art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ mówi o pewnym mechanizmie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków w walutach obcych /dzień otrzymania faktury, tzn. dzień zarachowania, i dzień faktycznej zapłaty - dzień poniesienia/. Z tego jednak nie wynika by ustawodawca zmieniał regułę z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy