Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując sprawę jest związany granicami skargi kasacyjnej, z zastrzeżeniem par. 2 art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, określającego przesłanki nieważności postępowania, które ma obowiązek uwzględnić z urzędu.

Oceny, czy podmiot występujący o uwłaszczenie go określoną nieruchomością Skarbu Państwa w trybie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ był państwową osobą prawną, należało dokonać według stanu organizacyjnego tej jednostki w dacie wskazanej w ustawie jako dzień uwłaszczenia, tj. na dzień 5 grudnia 1990 r

Ustanowienie przymusowego zarządu państwowego nad prywatnym przedsiębiorstwem na podstawie przepisów dekretu z dnia 16 grudnia 1918 r. w przedmiocie przymusowego zarządu państwowego /Dz.Pr.P.P. nr 21 poz. 67 ze zm./ wymagało ustalenia, iż przedsiębiorstwo z przyczyn obiektywnych było zagrożone bezruchem lub, iż znajdowało się w stanie bezruchu oraz istniał rzeczywisty interes Państwa w utrzymaniu przedsiębiorstwa

Odmienna ocena dowodów i wyprowadzanie na jej podstawie własnych wniosków co do stanu faktycznego sprawy w skardze kasacyjnej, bez wskazania przepisów postępowania, których naruszenie stanowi uchybienie mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 i art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U

Uwzględnienie w decyzji podatkowej organu odwoławczego elementów, które nie były przedmiotem postępowania w pierwszej instancji, jest niezgodne z zasadą dwuinstancyjności postępowania.

1. Dekret z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279 ze zm./ nie wymagał w art. 7 ust. 1 /jak i w dalszych przepisach/ dla zgłoszenia wniosku szczególnej formy. Mógł zatem wniosek w tym przedmiocie być również zgłoszony ustnie, bo taką formę przyjęcia podania od strony przewidywał art. 15 ust. 1 obowiązującego w tym czasie rozporządzenia

Spółka cywilna jest jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej. Wobec tego, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./, to Spółce cywilnej jako organizacji wspólników, a nie wspólnikom, przekazano podmiotowość prawnopodatkową.

W art. 25 ust. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy /Dz.U. nr 61 poz. 710/ jednoznacznie zostało przyjęte kryterium liczby mieszkańców gminy, bez jego modyfikacji lub odniesienia do stałego zameldowania na terenie gminy

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, iż stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Założenie takie prowadziłoby bowiem do niedopuszczalnych wniosków, iż każdy zakup dokonywany przez podatnika

Jeżeli postępowanie podatkowe nie zostało przeprowadzone na tyle dokładnie, aby wyjaśnić wszystkie okoliczności sprawy, to decyzja organów skarbowych powinna być przez sąd uchylona. Nie można uznać tego za okoliczność mało istotną i poprzestać jedynie na odniesieniu się do meritum sporu.

1. Na normę prawną kształtującą obowiązek informacyjny spółki publicznej składają się unormowania zawarte w art. 148 pkt 1 w związku z art. 147 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447/ i art. 364 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./. 2. Przy egzekwowaniu tego obowiązku

Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych, poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów

Z treści art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ wynika, że przyjęcie za podstawę skargi kasacyjnej naruszeń przepisów postępowania wyklucza możliwość zawarcia w niej wniosku o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i rozpoznanie skargi także sytuacji, gdy naruszenie przepisów postępowania określono błędnie jako naruszenie

Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych, poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów

Koszty sądowe zasądzone w wyniku uwzględnienia roszczenia Spółki związanego z działalnością gospodarczą nie stanowią jej przychodu łączącego się z prowadzeniem tej działalności w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Sąd kasacyjny będąc związany granicami skargi kasacyjnej nie bada jednak trafności ustaleń faktycznych, poczynionych w zaskarżonym wyroku, jeżeli skarżący skutecznie nie zarzucił - w ramach podstawy kasacyjnej, określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ - że przy ich dokonaniu doszło do naruszenia przepisów

Sąd administracyjny stwierdzając naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego nie może uznać tej okoliczności za nieistotną.

1. Na normę prawną kształtującą obowiązek informacyjny spółki publicznej składają się unormowania zawarte w art. 148 pkt 1 w związku z art. 147 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi /Dz.U. 2002 nr 49 poz. 447/ i art. 364 par. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./. 2. Przy egzekwowaniu tego obowiązku