Z brzmienia przepisów art. 174 i art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ nie da się wywieść wniosku, że o zachowaniu ustawowych wymogów skargi kasacyjnej decyduje ich ulokowanie w konkretnym miejscu tej skargi. O ile zatem skarga kasacyjna odpowiada warunkom formalnym, określonym w powołanych wyżej przepisach to samo miejsce

1. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby organ podatkowy - dla ustalenia określonej okoliczności istotnej dla wymiaru należnego podatku VAT - wykorzystał dowód, który wcześniej posłużył do ustalenia tej samej okoliczności w innym postępowaniu podatkowym. 2. Mimo zastosowania przez Ustawodawcę odmiennych sformułowań w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Wejście w życie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 144 poz. 931/, nie uzasadnia wykładni, iż przed dniem 1 stycznia 1999 r. dla ustalenia tych samych okoliczności, przy tożsamym stanie faktycznym konieczne było dopuszczenie dowodu z opinii co najmniej dwóch biegłych, a po tej dacie wystarczy zasięgnięcie jednej opinii.

Teza, że w przypadku niedochowania warunku określonego w art. 18 ust 3 w związku z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ czynność eksportu usług nie powinna być w ogóle opodatkowana stoi w oczywistej sprzeczności z językowym brzmieniem przepisów art. 2 ust. 2 w związku z art. 4 pkt 6 ustawy /przewidujących

Użyty w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" należy rozumieć w ten sposób, iż decydującym jest moment osiągnięcia przychodu dla przypisania wydatkowi podatkowego kosztu. A zatem dla potrzeb podatkowych ważne jest to, że koszt podatkowy musi być poniesiony i to w określonym

1. W myśl art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie zarzutu naruszenia prawa materialnego zastosowanego przez Sąd. 2. Przywołanie w skardze kasacyjnej przepisu prawa materialnego, który nie był zastosowany w sprawie czyni nieskutecznym zarzut błędnej jego wykładni lub niewłaściwego

Z treści art. 15 par. 1 pkt 1, art. 173 par. 1 i art. 194 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ wynika, że NSA jest właściwy do rozpoznawania środków odwoławczych, tj. skargi kasacyjnej i zażaleń od wyroków i postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych stosownie do przepisów tej ustawy. Natomiast ustawa ta nie zawiera

Przepis art. 23 par. 7 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802/ wprowadził zasadę nakładającą na organ celny obowiązek nieprzyjęcia deklarowanej wartości transakcyjnej towaru, w przypadku gdy z uzasadnionych przyczyn zakwestionował prawdziwość i dokładność informacji lub dokumentów, służących do określenia wartości celnej. Ta sytuacja miała miejsce wcześniej

Przepisami określającymi zasady i tryb postępowania, o których mowa w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP są między innymi te postanowienia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji Podatkowej /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które regulują instytucję nadpłaty.

Uiszczenie opłaty sądowej nie może nastąpić w innej formie niż przewidziana w art. 219 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

Obowiązek podatkowy obciążał importera /art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ bez względu na status zagranicznego partnera. Importer stawał się podatnikiem podatku od towarów i usług i równocześnie nabywał, na podstawie art. 19 ust. 1 w zw. z ust. 2, prawo do odliczenia podatku należnego podatku naliczonego

Niekonstytucyjność przepisów wymienionych w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. K 45/01 /OTK ZU-A 2002 nr 4 poz. 46/ zachodzi tylko w takim zakresie, w jakim kontrolowane ustawy nie przewidują regulacji przejściowych "(...) niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy (...) rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP. Przedmiotem tego postępowania może być także stwierdzenie nadpłaty.

Oceny, czy podmiot występujący o uwłaszczenie go określoną nieruchomością Skarbu Państwa w trybie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ był państwową osobą prawną, należało dokonać według stanu organizacyjnego tej jednostki w dacie wskazanej w ustawie jako dzień uwłaszczenia, tj. na dzień 5 grudnia 1990 r