W sprawie o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi /art. 58 Kpa w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ma znaczenia okoliczność, że strona nie otrzymała faksu swego pełnomocnika, informującego o treści wezwania sądu.

W skardze kasacyjnej podano - "wartość przedmiotu sporu: brak". W takiej sytuacji pełnomocnik skarżącego - radca prawny powinien bez wezwania uiścić wpis stały w wysokości 100 zł /art. 231 zd. drugie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 i par. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz

Dla utraty bytu postanowienia wydanego w sprawie przyznania prawa pomocy przez referendarza sądowego na podstawie art. 258 par. 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w sprawie przyznania prawa pomocy wystarczającym jest wniesienie przez stronę sprzeciwu, który nie został przez Sąd odrzucony. W takim przypadku sprawa

Skarga kasacyjna podlegała wpisowi stałemu /art. 231 zd. drugie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/, który winien być uiszczony gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy tego sądu /art. 219 par. 2 prawa o postepowaniu przed sądami administracyjnymi/. Pełnomocnik skarżącej, będący radcą prawnym

To, że w wyniku dokonanej w 2002 roku nowelizacji ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych /Dz.U. nr 96 poz. 590 ze zm./ wprowadzone zostało uregulowanie zawarte w art. 11 ust. 5 tej ustawy przewidujące wyłącznie administracyjną drogę przeniesienia pozwolenia na utworzenie uczelni na inny podmiot, nie oznacza, że przed wprowadzeniem tej regulacji dopuszczalny był cywilnoprawny

Do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi złożonego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i rozpoznawanego przez wojewódzki sąd administracyjny po tym dniu, stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

Stosownie do regulacji art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Z kolei w miastach na prawach powiatu funkcję starosty wykonuje, stosownie do regulacji art. 92 w związku z art

1. Oparcie się przez Naczelny Sąd Administracyjny przy ustaleniu stanu faktycznego tylko na części materiału dowodowego zawartego w aktach sprawy nie stanowiło naruszenia art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Mogło natomiast stanowić naruszenie innych przepisów regulujących postępowanie przed sądem administracyjnym. 2. Rozbieżność

Wola ani wina represjonującego nie ma znaczenia prawnego, ponieważ istotę represji stanowi przymus, jakiemu został poddany represjonowany.

Dla uznania podstawy z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ za usprawiedliwioną niezbędne jest wykazanie, że wadliwość postępowania kształtowała lub współkształtowała treść orzeczenia.

1. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. /K 45/01/ w sprawie przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 95 poz. 1101/, która z dniem 1.01.2000 r. uchyliła przywileje podatkowe zakładów pracy chronionej ma charakter orzeczenia stwierdzającego niekonstytucyjność tych przepisów /w szczególności dotyczy to przepisów

Minister Finansów nie miał obowiązku przedłożenia dowodu wypłacenia konkretnej osobie odszkodowania, kiedy wydawał decyzję o wpisaniu do księgi wieczystej skarbu państwa jako właściciela nieruchomości należącej w przeszłości do obywatela amerykańskiego.

1. W procesie wykładni prawa podatkowego szczególnego uwzględnienia wymagają postanowienia Konstytucji RP zawarte w art. 84 i art. 217 dotyczące podatków. Powołane normy prawne wskazują, że ingerencja ustawodawcy w sferę majątkową obywatela może odbyć się jedynie w formie ustawy spełniającej określone w Konstytucji wymogi, co do treści. 2. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r. /

Dla uznania, że skarga oparta jest na właściwych podstawach nie wystarczy powtórzenie formuły z art. 174 ustawy. Zgodnie bowiem z art. 176 skarga kasacyjna poza tym, że powinna czynić zadość wymaganiom dla pisma w postępowaniu sądowym, ma zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek

Unormowania art. 84 i art. 217 Konstytucji RP wskazują, że ingerencja ustawodawcy w sferę majątkową obywatela może odbyć się jedynie w formie ustawy, która musi spełniać określone w Konstytucji wymogi co do treści. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że akt normatywny nie spełnia konstytucyjnych wymagań. Autorytatywnym stwierdzeniem takiego stanu będzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego