Informacja z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o pobieraniu przez taksówkarza renty stanowi podstawę do skierowania taksówkarza na dodatkowe badania w celu sprawdzenia, czy stan zdrowia taksówkarza-rencisty nie wpływa negatywnie na wykonywanie przez niego zawodu.

Jeżeli skarżący nie wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, wskazanie w skardze kasacyjnej, jako jej podstawy, zarzutu naruszenia art. 86 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ dotyczącego możliwości przywrócenia uchybionego terminu na wniosek strony, jest nieuzasadnione

Przyjęcie przez organy podatkowe, że wskazana przez skarżącą przyczyna ustanowienia renty na rzecz swojej bratanicy /umożliwienie jej ukończenia studiów w sytuacji, gdy skarżąca jest dobrze sytuowaną samotną osobą, a rodzina bratanicy znajduje się w zdecydowanie gorszej sytuacji/ byłaby uzasadniona, gdyby uprawniona znajdowała się w niedostatku i mogła w związku z tym ubiegać się o świadczenia z pomocy

O nieuzasadnionej zwłoce postępowania można mówić wówczas, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowań stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Informacja z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o pobieraniu przez taksówkarza renty stanowi podstawę do skierowania taksówkarza na dodatkowe badania w celu sprawdzenia, czy stan zdrowia taksówkarza-rencisty nie wpływa negatywnie na wykonywanie przez niego zawodu.

Naczelny Sąd Administracyjny, w związku z treścią art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, nie jest zobowiązany ani uprawniony do rozszerzania lub uzupełniania powołanych przez wnoszącego skargę kasacyjną podstaw kasacyjnych.

Znak towarowy niedookreślony, niewystępujący w tej samej postaci, nie ma dostatecznych znamion odróżniających w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./.

1. Zdolność ochronną znaków towarowych, w tym wspólnych, zarejestrowanych na podstawie ustawy z dnia 28 marca 1963 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 14 poz. 73/ ocenia się według przepisów tej ustawy. 2. Z art. 35 ust. 2 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy powołanej w pkt 1 wynika, że podmiotem prawa z rejestracji wspólnego znaku towarowego jest nie tylko organizacja gospodarcza zrzeszająca inne podmioty

Paragraf 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 kwietnia 1993 r. w sprawie postępowania spornego i odwoławczego oraz opłat związanych z ochroną wynalazków i wzorów użytkowych /Dz.U. nr 36 poz. 160/, według którego członkowie kolegiów orzekających są w rozstrzyganiu spraw niezawiśli i podlegają tylko ustawom, wykracza poza upoważnienie zawarte w art. 115 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 19 października

1. Skrócenie okresu pobierania zasiłku, o którym mowa w art. 25 ust. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./, można odnosić do "czasu nieprzysługiwania zasiłku z przyczyn wymienionych w art. 27 ust. 1 i ust. 3,"a więc do czasu, gdy określona osoba posiada już status bezrobotnego, lecz z określonych przyczyn nie przysługuje jej