W postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zgodnie z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ organ egzekucyjny obowiązany jest badać z urzędu jedynie dopuszczalność egzekucji administracyjnej, a nie dokonywać jakichkolwiek weryfikacji ostatecznych decyzji merytorycznych, będących podstawą do wystawienia tytułu

Osoba występująca do organów administracji publicznej z wnioskami lub skargami dotyczącymi potrzeby ochrony interesu publicznego a nie własnego - chronionego konkretnymi przepisami prawa materialnego, nie może uzyskać żadnej decyzji administracyjnej, której byłaby adresatem i nie przysługują jej też żadne środki odwoławcze w trybie instancyjnym od orzeczeń organu administracji, dotyczących sfery wykraczającej

Przesłanką decyzji o odmowie wznowienia postępowania, wydanej na podstawie art. 149 par. 3 Kpa, nie może być negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia. Należy przyjąć, iż przesłanką odmowy wznowienia postępowania na gruncie art. 149 par. 3 Kpa może być żądanie wznowienia postępowania z przyczyny innej niż określone w art. 145 par. 1 pkt 1-8 Kpa. Katalog bowiem przyczyn wymienionych w tym przepisie

Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w art. 44h ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 2001 nr 87 poz. 960 ze zm./, uprawnionych do nieodpłatnego otrzymywania danych ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i utraconych dowodów osobistych.

1. Tryb weryfikacji decyzji określony w art. 154 i art. 155 Kpa, może być zastosowany po zakończeniu trybu wznowienia postępowania lub trybu stwierdzenia nieważności decyzji /tak też Sąd Najwyższy - III RN 101/98 z dnia 6 stycznia 1999 r./. 2. Nie jest dopuszczalny zbieg trybu weryfikacji decyzji dotkniętych wadami kwalifikowanymi z trybem weryfikacji decyzji prawidłowej lub dotkniętej wadą niekwalifikowaną

W świetle przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług ciążącego na rozwiązanej spółce cywilnej może nastąpić tylko w ramach decyzji wydanej przeciwko byłym wspólnikom spółki w trybie art. 115 Ordynacji podatkowej orzekającej o odpowiedzialności wspólników spółki za jej zobowiązania.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczególnych zasad postępowania w sprawach podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach /Dz.U. nr 132 poz. 1115/ nie dotyczy sprawy niniejszej. Z brzmienia jego par. 10 wynika, iż postępowanie rozpoczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia /3 września

Protokołów kontroli nie można zakwalifikować do aktów, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Przepis art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie pozwala na inne rozumienie eksportu niż wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeśli upływ czasu między otrzymaniem faktury, a zaistnieniem okoliczności z art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ byłby dłuższy niż wskazany w art. 19 ust. 3, skorzystanie z uprawnień z art. 19 ust. 1 może być zrealizowane w drodze skorygowania deklaracji VAT-7 za miesiąc otrzymania faktur lub za miesiąc następny

Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej jest obowiązkiem powstającym nie z mocy decyzji administracyjnej, lecz z mocy samego prawa z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wiąże powstanie tego zobowiązania, a więc z chwilą zawarcia przed notariuszem umowy sprzedaży nieruchomości, zaś decyzja organu podatkowego określająca

Kwota podatku od towarów i usług, która została zwrócona przez organ podatkowy na podstawie art. 14a ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz z uchybieniem określonego w tym przepisie terminu, nie stanowi nadpłaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926

Obowiązkiem Sądu jest badanie legitymacji skarżącego na każdym etapie postępowania. W wypadku utraty, w toku postępowania sądowego uprawnienia do popierania skargi Sąd musi uwzględnić tę okoliczność z urzędu.

1. Pojęcie dostępu do drogi publicznej należy odnosić do języka potocznego i rozumieć jako możliwość swobodnego wjazdu i wyjazdu z nieruchomości, z budynku lub innego obiektu na drogę publiczną, przy uwzględnieniu konkretnych, miejscowych warunków, przy czym chodzi tu właśnie o "dostęp" co z pewnością obejmuje nie tylko parametry techniczne ale przede wszystkim funkcję dostępu /np. wjazd o szerokości

Jeżeli w jednej decyzji organ podatkowy stwierdza nadpłatę podatku za następny miesiąc, to ma obowiązek tak nadpłacony podatek zaliczyć na poczet stwierdzonych zaległości podatkowych, w tym odsetek za zwłokę.

Art. 6 i art. 7 Kpa wykluczają stosowanie zasad współżycia społecznego w postępowaniu administracyjnym, bowiem nie mogą one stanowić podstawy decyzji administracyjnej, nie mogą modernizować ani modyfikować przepisów materialnego prawa administracyjnego oraz nie mogą stanowić dyrektywy wykładni przepisów prawa materialnego stosowanych w trybie postępowania administracyjnego.

W sytuacji, gdy podmiot wnioskujący o wydanie kopii akt administracyjnych nie jest - w chwili zgłaszania żądania - stroną żadnego toczącego się postępowania brak jest podstaw do rozstrzygnięcia tego żądania na podstawie przepisów art. 73 par. 1 i 2 Kpa. Tego rodzaju żądania osób, które były stronami postępowań administracyjnych już zakończonych i które nie uruchomiły postępowań nadzwyczajnych w sprawie

Gmina nie ma interesu prawnego do wniesienia skargi /art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ na decyzję organu odwoławczego w przedmiocie opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z jej podziałem.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 86 poz. 959 ze zm./ o wyłączeniu umowy sprzedaży spod działania przepisów tej ustawy nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna z nich z tytułu dokonania tej określonej czynności jest opodatkowana podatkiem

Nie jest dopuszczalna droga postępowania administracyjnego w sprawie dochodzenia przez jednostki organizacyjne odsetek od nadpłaty opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska. Sprawy takie podlegają rozpoznaniu przez sąd powszechny /art. 2 par. 1 Kpc/.

Normatywne skutki ustawienia znaku drogowego sprawiają, że orzecznictwo sądowe w kwestii niedopuszczalności orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny o zgodności z prawem nieobowiązujących już uchwał należy uznać za przydatne także w odniesieniu do czynności faktycznej, która utraciła moc i nie wywołuje już skutków prawnych.

Nie jest zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prowadzenie abstrakcyjnych rozważań teoretycznych i nie ma on kompetencji do "stwierdzania nieistnienia obowiązku przestrzegania norm powstałych jako efekt bezczynności".

Objęcie gruntu planem urządzenia lasu nie przesądza, iż grunt ten podlega podatkowi leśnemu.

Określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług ciążącego na rozwiązanej spółce cywilnej może nastąpić w ramach decyzji wydanej przeciwko obu byłym wspólnikom spółki cywilnej w trybie art. 115 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, orzekającej o odpowiedzialności wspólników spółki na jej zobowiązania. Adresatem decyzji są wszyscy wspólnicy