Uchwały zebrania wiejskiego nie mogą być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.

Związek sportowy nie jest stroną w postępowaniu o pozwolenie dla klubu na zorganizowanie imprezy masowej. Kwestia zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej w żaden sposób nie ingeruje w kompetencje związku. Związek może w ramach podporządkowania organizacyjnego nakazać określone zachowanie klubowi, ale nie ma to znaczenia dla możliwości występowania w jego imieniu w postępowaniach, gdzie kompetencje

Gdy strona dokona zgłoszenia robót budowlanych a organ nie nałoży obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, milczenie organu jest wyrazem zgody na budowę. Ani owo milczenie ani zawiadomienie o nim /o braku sprzeciwu/ nie ma formy i treści czynności podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

1. W sytuacji ewentualnych wątpliwości co do interpretacji tekstu planu wskazane jest skorzystanie z opinii biegłego w zakresie planowania przestrzennego, nie będącego autorem planu. 2. Aneks modyfikujący wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w odróżnieniu od decyzji /postanowienia/ wraz z załącznikami stanowiącymi jej integralną część nie podlega doręczeniu z urzędu stronie

Zapłata podatku, będąca odrębnym od przedawnienia sposobem jego wygaśnięcia, powoduje wygaśnięcie zobowiązania wynikającego z decyzji organu pierwszej instancji tylko wówczas, gdy podatnik rezygnuje z drogi odwoławczej. W przypadku zaś wniesienia odwołania od nieostatecznej decyzji wymiarowej organu pierwszej instancji wpłata kwot wynikających z takiej decyzji nie jest "zapłatą podatku" w rozumieniu

1. Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ organ właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie może nawet w treści tej decyzji rozstrzygać o warunkach techniczno-budowlanych obiektów podlegających zatwierdzeniu przez organ nadzoru budowlanego i w trybie art. 34 ust. 4 i art. 35 ust

Znowelizowany ustawą z dnia 23 lutego 2000 r. przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 1998 nr 90 poz. 575 ze zm./ stanowi, że Wojewódzki Inspektor Sanitarny wykonuje zadania w zakresie higieny radiacyjnej, a budowa stacji bazowej telefonii komórkowej należy do zakresu higieny radiacyjnej.

Organ odwoławczy może orzekać tylko w granicach sprawy objętej odwołaniem /zażaleniem/. Nie może natomiast orzekać w sprawie, która nie jest objęta zaskarżeniem.

Skoro Rada Ministrów nie dopełniła do dnia 19 października 1999 r. obowiązków wynikających z art. 241 ust. 6 Konstytucji, to z tym dniem przepisy zarządzenia Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i zwracania równoważników pieniężnych związanych z prawem funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa do lokalu mieszkalnego

Ochrona interesów osób trzecich w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu może następować tylko w takim zakresie w jakim nie jest objęta regulacjami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, a więc w granicach określonych ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego lub przepisów szczególnych /w sytuacji gdy takiego

Jeżeli kwota podatku wynikająca z decyzji określającej zobowiązanie podatkowe została przez podatnika uiszczona przed upływem terminu przedawnienia, to późniejszy upływ terminu przedawnienia nie stoi na przeszkodzie wydania przez organ odwoławczy na podstawie art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ decyzji określającej podatek

1. Przy ocenie kwestii własności urządzeń przyłączonych do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej przedsiębiorstwa przepisami właściwymi są art. 49 i art. 191 Kc. 2. Przepis art. 49 Kc wyznacza granicę pomiędzy częścią składową przedsiębiorstwa i częścią składową nieruchomości. Określa granice zastosowania zasady superficies solo cedit. Nie przesądza on stopnia trwałości połączenia tych urządzeń z gruntem

Uznanie słuszności zarzutu powinno skutkować jego uwzględnieniem w treści projektu planu zagospodarowania przestrzennego, a nie stanowić podstawy stwierdzenia, że w przyszłości plan zostanie zmieniony zgodnie z wnioskiem strony, bez żadnej gwarancji, że tak się stanie.

Interes prawny związany z autorstwem koncepcji urbanistycznej /konkurs/ ma inną podstawę prawną niż ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ i uprawnienia z tego tytułu nie mogą być dochodzone w postępowaniu administracyjnym dotyczącym wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Autorom koncepcji planistycznej, wykorzystanej

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ skutek w postaci nieważności każdego naruszenia art. 18 cyt. ustawy, zastrzeżony jest dla uchwały, którą uchwala się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Oznacza to, że każde naruszenie tego przepisu nie powoduje nieważności uchwały o odrzuceniu zarzutu. Uchwała

1. Przepis par. 29 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./ należy odczytywać w kontekście par. 126 ust. 1 rozporządzenia, który stanowi, że dachy, tarasy, a także zagłębienia wykonane przy ścianach zewnętrznych budynku /zejścia, zjazdy

Nie ma prawnych przeszkód do prowadzenia postępowania w innych trybach nadzwyczajnych określonych w Kpa w stosunku do decyzji wydanej w postępowaniu nieważnościowym, oczywiście w razie zaistnienia właściwych dla tych trybów przesłanek.

Granice ingerencji prawodawczej w prawo własności w Konstytucji RP wyznacza przede wszystkim art. 31 ust. 3, który stanowi, m.in. że ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności

Nie stanowią podstawy do uchylenia decyzji z trybie art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ stwierdzone przez organ odwoławczy uchybienia proceduralne, jak też sposób dokonania oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, bowiem organ drugiej instancji ma obowiązek dokonać własnej oceny wyników postępowania dowodowego,

W postępowaniu dotyczącym uchwalenia projektu planu zagospodarowania przestrzennego nie są przesądzane kwestie własności do gruntu, choć przeznaczenie w planie konkretnego terenu na cele publiczne może prowadzić w przypadku realizacji tego celu do wywłaszczenia prawa własności. Jednakże nie można tego utożsamiać z naruszeniem prawa własności. Rada gminy działa bowiem w granicach określonych w art.

Na etapie ustalenia warunków zabudów i zagospodarowania terenu, nie jest konieczne jest legitymowanie się przez inwestora posiadaniem określonego areału gruntów. Z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, może wystąpić każdy i warunki te można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy /art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz.U. 1999

Nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/ brak stanowiska organu do spraw ochrony zabytków występujący w dacie wydania tej decyzji w sytuacji, gdy pozytywne stanowisko tego organu zostało uzyskane przez inwestora po wydaniu pozwolenia na budowę.

O tym, kto jest uczestnikiem postępowania oprócz inwestora, powinny każdorazowo decydować okoliczności faktyczne sprawy /położenie obiektów na gruncie, odległości od granicy i od innych obiektów/, które wyznaczają zakres ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Brak ograniczeń w zgłoszeniu wniosku o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy tłumaczyć tym, że ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ nie łączy ze złożeniem wniosku określonych skutków prawnych traktując go jako swoistego rodzaju sygnalizację pod adresem gminy. Organy gminy mogą więc ograniczyć się do poinformowania wnioskodawcy o zajętym stanowisku