Postanowienie wydawane w trybie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ o udzieleniu bądź odmowie udzielenia zgody na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych nie może być zaskarżone zażaleniem do organu wyższego stopnia, skoro żaden przepis prawa nie przewiduje zażalenia na tego rodzaju postanowienie. Może być ono kwestionowane

Przedawnienie zobowiązania podatkowego skutkuje wygaśnięciem zobowiązania podatkowego niezależnie od fazy, w jakiej znajduje się postępowanie.

Status prawny członka spółdzielni mieszkaniowej, któremu przysługuje własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wobec spółdzielni mieszkaniowej i wobec innych członków tej spółdzielni regulowany jest przepisami prawa cywilnego i ewentualnie statutem spółdzielni mieszkaniowej.

1. Decyzja o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego może być wydana jedynie przed podjęciem innego niż dotychczas sposobu użytkowania /wykorzystania/ pomieszczeń obiektu. 2. Bezprzedmiotowości postępowania w sprawie zgody na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego w sytuacji, gdy faktycznie zmieniono już sposób użytkowania tego obiektu, nie wyłącza brak potrzeby wykonania

1. W przypadku zakończenia budowy, uchylenie decyzji o pozwoleniu na budowę byłoby działaniem czysto formalnym, nie mającym żadnego znaczenia prawnego. 2. Zawarte w rozdziale 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ przepisy prawa karnego materialnego penalizują czyny polegające na naruszeniu przepisów tej ustawy, ale nie oznacza to, że organy nadzoru

Jeżeli przyczyną hałasu lub zanieczyszczania środowiska jest samowolna zmiana procesu technologicznego w trakcie użytkowania inwestycji, to wówczas tego rodzaju zmiany nie mają związku z wydanym pozwoleniem na budowę i mogą być przedmiotem osobnej sprawy dotyczącej usunięcia przyczyn ponadnormatywnych emisji zanieczyszczeń, czy hałasu.

Dokonując kontroli aktu administracyjnego pod względem jego zgodności z prawem, sąd administracyjny nie może nie uwzględnić stanu potwierdzonego późniejszym orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, nie może bowiem akceptować decyzji wydanej w oparciu o przepis, którego legalność została podważona. Zasada stosowania możliwości eliminowania z obrotu aktów opartych na przepisach niezgodnych z ustawą, konstytucją

Zawiadomienie o zakończeniu budowy, o którym mowa w art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ dotyczy budowy prowadzonej legalnie, a więc na podstawie pozwolenia na budowę. Oznacza to, że prawnie skuteczne jest zawiadomienie o zakończeniu budowy tylko w odniesieniu do obiektów wybudowanych zgodnie z projektem budowlanym i warunkami pozwolenia

Sąd nie podzielił poglądu pełnomocnika Rady Nadzorczej dotyczącego obowiązku wyczerpania uregulowanego w art. 34 ust. 3 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ trybu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowiskiem, ze względu na brzmienie art. 11 ust. 3 zdanie pierwsze w

Instytucja wyłączenia sędziego z udziału w rozpoznawaniu sprawy nie została uregulowana w ustawie z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W postępowaniu przed Naczelnym Sądzie Administracyjnym przepisy regulujące tą kwestie /art. 48 i art. 49 Kpc/ znajdują zastosowanie na podstawie odesłania z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Wymóg zasięgnięcia opinii związków zawodowych a także stowarzyszeń zawodowych i twórczych nie jest spełniony, gdy ma charakter pozorny, prowadzi do obejścia ustawowego obowiązku. Wprowadzony ustawowo wymóg współdziałania organów administracji publicznej z innymi podmiotami przy podejmowaniu określonych rozstrzygnięć oznacza, że zobowiązany do zasięgnięcia opinii organ musi zapoznać się ze stanowiskiem

Koszty sądowe stanowią dochody budżetu Państwa, zwolnienie, więc od tego obowiązku oznacza w rzeczywistości swoistą formę kredytowania podmiotów zobowiązanych do uiszczenia tych kosztów i niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podmioty te wykonują inne ciążące na nich zobowiązania, a żądają by koszty sądowe pokrywał im Skarb Państwa. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej

Możliwość sprostowania błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek /art. 113 par. 1 Kpa/ nie jest ograniczona terminem.

Dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym członka spółdzielni mieszkaniowej jako strony może nastąpić po spełnieniu następujących warunków: - członek spółdzielni musi się legitymować spółdzielczym prawem własnościowym do lokalu, - współudziałem w użytkowaniu wieczystym działki gruntu, na której budynek mieszkalny obejmujący dany lokal został wzniesiony, - realizacja planowanej inwestycji

To podatnik w sytuacji, gdy wskazuje na inną wysokość przychodów niż wynikająca z dokumentów, powinien szczegółowo, rzetelnie i w sposób nie budzący żadnych wątpliwości ową inną wysokość przychodu wykazać również dowodami z dokumentów. W ocenie Sądu podstawowe znaczenie dla niniejszej sprawy ma sam dokument przewozowy - bilet. Wynikało z niego, że podmiotem świadczącym usługę przewozu była strona skarżąca

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, będącym odpowiednikiem art. 12 Kodeksu Celnego Wspólnot Europejskich, wiążąca informacja taryfowa jest to decyzją administracyjną wydaną na wniosek strony w indywidualnej sprawie, wiążącą organy celne oraz osobę, której została udzielona.

1. Przedawnienie zobowiązania podatkowego /art. 70 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest instytucją prawa materialnego. Następuje z mocy prawa, bez potrzeby wydawania odrębnej decyzji organu podatkowego w przedmiocie stwierdzenia przedawnienia. Upływ terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego powinien, w związku z tym, być brany z urzędu

Nie ulega wątpliwości, iż wprowadzenie do wykładni art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ dodatkowych elementów, takich jak to czy strona umowy zajmuje się profesjonalnie /tu/ obrotem nieruchomościami czy też nie, jest nieporozumieniem. Skoro przedmiotem umowy są między innymi budynki, które służyły sprzedawcy do prowadzenia jego działalności

1. Stacja bazowa telefonii komórkowej jest obiektem budowlanym na wykonanie którego, niezależnie od tego, czy jest wykonany na budynku, czy też jako wolnostojące urządzenie, niezbędne jest uzyskanie pozwolenia na budowę. 2. Projektowana na budynku przychodni zdrowia stacja bazowa telefonii komórkowej nie jest elementem wyposażenia budynku przeznaczonego na pobyt ludzi. Nie jest też urządzeniem związanym

Opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, przewidziana w art. 11[1] ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1231/ jest opłatą o charakterze publicznoprawnym, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960, zm.: Dz.U. 2001 nr 5 poz. 43; nr 60

Rozstrzygnięcia uznaniowe nie mogą być arbitralne, a przeciwnie - muszą być efektem pełnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych w sprawie oraz starannej subsumcji ustaleń faktycznych do normy będącej podstawą rozstrzygnięcia.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ ustawodawca, jednoznacznie wiąże dane wydatki z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten, zatem musi być wyraźnie widoczny, a poniesione wydatki winny go bezpośrednio realizować lub, co najmniej powinny go zakładać jako realny. Tak więc,

Zawarte w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określenie akty i czynności należy wiązać wyłącznie z formą działania administracji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, i tym samym nie obejmuje aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 5-7. Zatem art. 40 ust. 1 ustawy o NSA nie stanowi podstawy do wstrzymania

Opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, przewidziana w art. 11[1] ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. 2002 nr 147 poz. 1231/ jest opłatą o charakterze publicznoprawnym, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960, zm.: Dz.U. 2001 nr 5 poz. 43; nr 60