Jeżeli podatnik przed rozpoczęciem działalności nie złożył oświadczenia o zrzeczeniu się opodatkowania w formie ryczałtu, o którym mowa w par. 4 ust. 1-2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719/, podlega on opodatkowaniu
W przypadku ustalenia przez organy podatkowe, że podatnik przed rozpoczęciem działalności gospodarczej świadczył w ramach stosunku pracę, w której wykonywał czynności wchodzące w zakres działalności gospodarczej, zasadne będzie ustalenie, że nie miał on prawa do korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania.
Złożenie przez podatnika przed rozpoczęciem działalności gospodarczej odpowiedniego oświadczenia o zrzeczeniu się opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w par. 4 ust. 1-2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U
Zakaz budowy obiektów kubaturowych poza istniejącymi, zwartymi układami osiedleńczymi określony w rozporządzeniu Wojewody o utworzeniu parku krajobrazowego nie narusza przepisów ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody /Dz.U. nr 114 poz. 492 ze zm./.
Zauważyć należy, że w świetle standardów europejskich nie uzasadnione jest stosowanie wobec cudzoziemców po pierwsze ostrzejszych niż wobec krajowców kryteriów oceny ich zachowania z punktu widzenia zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku, zaś po drugie, sprowadzenie zagrożenia dla bezpieczeństwa i porządku do naruszenia jakichkolwiek przepisów prawa. Wprawdzie wspomniany standard europejski /dyrektywa
Utworzenie wspólnej rady narodowej dla miasta i sąsiadującej z nim gminy w trybie art. 21 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. 1988 nr 26 poz. 183 ze zm./ nie prowadziło w skutkach do powstania nowej jednostki podziału terytorialnego.
Zgoda stron na zmianę decyzji ostatecznej /art. 155 Kpa/ dotyczy wypowiedzenia się w sprawie weryfikacji uprawnień otrzymanych decyzją ostateczną, a tym samym zmiany merytorycznego rozstrzygnięcia, wobec czego powinna być rozpatrywana wyłącznie w kategoriach materialnych. Nie pozwala to na traktowanie jej w płaszczyźnie przesłanek przedmiotowości czy też bezprzedmiotowości postępowania.
Żaden bowiem przepis Prawa budowlanego dotyczący pozwolenia na użytkowanie, nie nakłada na inwestora obowiązku wylegitymowania się tytułem prawnym do działki i nie uzależnia wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego od przedłożenia takiego tytułu. Stanowisko takie prezentowane było w orzecznictwie na gruncie Prawa budowlanego z 1974 r. i w świetle uregulowań obecnie obowiązującego prawa
Skoro skarżący sam stwierdził, że nie posiada innego majątku oprócz samochodu, to obowiązkiem organu egzekucyjnego było dokonanie jego zajęcia, gdyż tylko w ten sposób możliwe było prowadzenie egzekucji. Nie można więc uznać za słuszny zarzutu, iż w niniejszej sprawie zastosowany został środek egzekucyjny nadmiernie uciążliwy, zwłaszcza że skarżącego nie pozbawiono możliwości zwykłego używania zajętego
Spełnienie wymogów formalnych określonych w art. 68 Kpa powoduje, że protokół z oględzin i to co w wyniku tych oględzin ustalono mogą stanowić podstawę ustaleń dla rozstrzygnięcia w sprawie. Przeciwnie, jeżeli zaniedbano dopełnienia niezbędnych formalności i wymogów wynikających z przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, to taka wadliwość protokołu powoduje, że nie może on stanowić podstawy
Od rygoru art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie można odstąpić w żadnym przypadku - chyba, że samowola budowlana nie będzie dostrzeżona przez okres pięciu lat /art. 49/, lub gdy z mocy art. 103 ust. 2 stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ co wyklucza stosowanie art. 48 nowego Prawa
1. Przepis art. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ mówi, że jeżeli gospodarstwo rolne stanowi współwłasność małżonków lub odrębną własność każdego z nich, obowiązek podatkowy w podatku rolnym ciąży łącznie na obojgu małżonkach. Z aktu notarialnego wynika jednoznacznie, że grunty w nim opisane nabyli małżonkowie. Zatem określenie jako adresata
W sytuacji gdy decyzje izby skarbowej zapadły przed wydaniem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. K 17/97 /OTK 1998 nr 3 poz. 30/ i przed utratą mocy obowiązującej art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, organ podatkowy powinien wznowić postępowanie.
Przewidziany w art. 206 Kc podział rzeczy wspólnej /quoad usum/ powoduje skutki podobne do zniesienia współwłasności, ograniczone w czasie do formalnego zniesienia współwłasności. Oznacza to m.in. że współwłaściciele, którym w wyniku podziału nieruchomości wspólnej do wyłącznego użytkowania części tej nieruchomości ponoszą samodzielnie koszty i wszelkie obowiązki związane z przypadającą im częścią
Dochód osiągnięty z tytułu sprzedaży akcji jest opodatkowany tylko raz zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabycie akcji w drodze darowizny było innym zdarzeniem prawnym w żaden sposób nie związanym z późniejszą sprzedażą i podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w trybie i na zasadach określonych w ustawie.
Jeżeli w sprawie o zwrot nieruchomości, wszczętej na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ a ujawni się okoliczność, iż nieruchomość wywłaszczona została sprzedana albo oddana w użytkowanie wieczyste przed dniem wejścia w życie tej ustawy, zaś prawa nabywcy zostały ujawnione w księdze wieczystej to postępowanie administracyjne
Miejscem uzyskania dochodu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest miejsce, w którym znajduje się źródło przychodu.
Stosowana wykładnia systemowa i funkcjonalna /mieszcząca się jednak w wykładni gramatycznej/ pozwala na uznanie w określonych warunkach wydatków na budowę ogrodzenia jako podlegających odliczeniu w ramach konsumowanej podczas budowy budynku mieszkalnego ulgi budowlanej.
Decyzja o umieszczeniu w wykazie obszarów i obiektów wymagających obowiązkowej ochrony m.in. zakładu magazynującego materiały odurzające powinna zawierać uzasadnienie wskazujące na związek pomiędzy ilością magazynowanych materiałów a zagrożeniem dla bezpieczeństwa publicznego.
Korzystający ze składu celnego jest odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków wynikających z objęcia towarów procedurą składu celnego /art. 109 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny - Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ a także jest dłużnikiem z tytułu zobowiązania do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towarów lub wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar został
Art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowiąc o możliwości zgłoszenia sprzeciwu w drodze decyzji, wydanej przez organ do którego zostało zgłoszone zawiadomienie o zakończeniu budowy, nie określa z jakich powodów może nastąpić zgłoszenie sprzeciwu. Z przepisu jednak art. 55 ust. 1 pkt 2 i 3 omawianej ustawy wnosić należy, iż nastąpić to może gdy
Korzystający ze składu celnego jest odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków wynikających z objęcia towarów procedurą składu celnego /art. 109 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny - Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ a także jest dłużnikiem z tytułu zobowiązania do wykonania obowiązków wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar został objęty /art. 211 par. 3 pkt 4 Kodeksu celnego
1. Decydujące znaczenie dla bytu obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości ma fakt istnienia po stronie oznaczonego podmiotu jednego z tytułów prawnych do nieruchomości, wskazanych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, w tych ramach między innymi fakt samoistnego posiadania nieruchomości. 2. Mimo że nie nastąpiło przeniesienie