Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 4 marca 1941 r. o niemieckiej liście narodowej i niemieckiej przynależności państwowej na ziemiach włączonych, a więc także na Pomorzu Gdańskim, obywatelstwo niemieckie nabywały osoby wpisane do pierwszej i drugiej grupy listy narodowej. Natomiast osoby wpisane do trzeciej i czwartej grupy tej listy nabywały niemiecką przynależność państwową z możliwością jej odwołania

Podwyższenie poziomu działki o kilkadziesiąt centymetrów oraz ułożenie tam kostki w celu urządzenia placu dojazdowego lub parkingowego należy do robót budowlanych wymagających zgodnie z art. 28 ust. 1 prawa budowlanego pozwolenia na budowę.

Zarówno w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jak i doktrynie utrwalił się pogląd, że organy podatkowe nie mają kompetencji do orzekania o nieważności czynności cywilnoprawnych, lecz z uwagi na autonomiczność prawa podatkowego mogą dla celów podatkowych nie uwzględnić skutków czynności cywilnoprawnych, które zostały zawarte wyłącznie w celu obejścia przepisów prawa podatkowego - przy czym

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ odsetki pobiera się od zaległości podatkowych. Skoro zaś nie można ustalić i nie ustalono w odpowiednim czasie wielkości zaliczki nie wpłaconej w terminie, a tylko tak określona zaliczka w myśl art. 19 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych stanowi zaległość podatkową, to nie

Za badania i analizy mające na celu sprawdzenie parametrów sprowadzonych z zagranicy towarów płaci podmiot, który zgłosił je do obrotu na terenie Polski.

Szczególną formą reprezentacji podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą przez spółkę jako agencję celną jest w świetle przepisów kodeksu celnego przedstawicielstwo /art. 253 - 256 kodeksu celnego/. Z art. 256 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ wynika, że czynności przed organami celnymi może dokonywać wyłącznie upoważniony pracownik agencji

Nie daje podstaw do wstrzymania prowadzenia robót budowlanych ustalenie, iż rozbudowa przebiega w odległości niezgodnej z warunkami określonymi w par. 12 Rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ jeżeli prowadzone roboty zgodne są z postanowieniami

1. Inwestycje prowadzone na terenach pracowniczych ogrodów działkowych, których status jest regulowany postanowieniami ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych /Dz.U. nr 12 poz. 58 ze zm./, podlegają przepisom ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. 2. Altany i obiekty gospodarcze budowane na działkach w pracowniczych ogrodach działkowych

1. Odstępstwo od par. 12 ust. 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46/ wymaga bądź pisemnej zgody właściciela sąsiedniej działki bądź zgody właściwego organu administracji na odstępstwo po uzyskaniu upoważnienia ministra, który ustanawia przepisy

Uchwała rady gminy o wyborze wójta podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęto tezę, iż przepis art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przewiduje przypadek samoistnego powstania obowiązku podatkowego wskutek samego faktu wystawienia faktury czy rachunku uproszczonego wykazującego kwotę podatku od towarów i usług. W orzecznictwie sądowym

1. Ustawy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie stosuje się jedynie do wyrobisk górniczych /art. 2 ust. 1/, a przepisy tej ustawy nie naruszają uregulowań zawartych w przepisach odrębnych, a w szczególności: prawa geologicznego i górniczego - w odniesieniu do obiektów budowlanych zakładów górniczych, prawa wodnego - w odniesieniu do budowli hydrotechnicznych

Uchylenie opinii /postanowienia/ komendanta wojewódzkiego Policji w sprawie cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności w zakresie usług ochrony osób i mienia stanowi wystarczającą przesłankę uchylenia podjętej na podstawie tej opinii decyzji o cofnięciu koncesji.

1. Przychód z tytułu kar umownych nie jest wolny od podatku dochodowego. 2. Zapłacenie kary umownej nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, 3. Wypłacanie zaliczek nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, 4. Straty powstałe w wyniku utraty dokonanych przedpłat nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zwrócenie się tylko do jednej strony o przedstawienie dowodów narusza konstytucyjną zasadę równego traktowania obywateli przez władze publiczne /art. 32 Konstytucji/.

Strona, chcąc wywodzić pozytywne dla siebie skutki prawne odnośnie okoliczności, które powinny wynikać z prawidłowo prowadzonej przez nią ewidencji księgowej, a z uwagi na występujące w niej uchybienia - nie będące udowodnionymi, chcąc ich dowieść w trakcie postępowania podatkowego, powinna sama przedstawić organowi podatkowemu korzystne dla swoich twierdzeń środki dowodowe, a nie żądać od organu przeprowadzenia

Koncesja na świadczenie usług w zakresie ochrony osób i mienia nie może ograniczać uprawnień koncesjonariusza-pracodawcy do udzielenia upoważnienia do zawierania w jego imieniu umów o pracę z pracownikami.

Ulga z tytułu przebudowy strychu, suszarni, albo przystosowania innego pomieszczenia na cele mieszkalne obejmuje wydatki związane z przebudową na cele mieszkalne pomieszczeń, które z założenia były wybudowane w celach innych niż mieszkaniowe, a nie pomieszczenia będące pomieszczeniami mieszkalnymi. Tym samym wydatki te podlegały odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26

Po wejściu w życie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nadal decyzje wymiarowe w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych czy podatku od towarów i usług winny najpierw określać rozmiary podatku w kwocie różnej od deklarowanej przez podatnika, a dopiero wtórnie, w wykonaniu art. 21 par. 3 Ordynacji podatkowej, wysokość zaległości podatkowej

Ujawnienie nowego dowodu, w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, oznacza wprawdzie obowiązek wydania przez organ administracyjny postanowienia o wznowieniu postępowania na podstawie art. 149 par. 1 Kpa, ale nie oznacza to, samo przez się, przystąpienie do ponownego rozpoznania sprawy. Tylko taki dowód, który nie budzi żadnych wątpliwości oraz który bez względu na zastosowane metody badawcze prowadzi

Istotą ustalenia obrotu w trybie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest ustalenie podstawy opodatkowania w przeciętnej wysokości, zbliżonej do tej, jaką winien przyjąć podatnik w sytuacji, gdyby na ustalenie ceny sprzedaży nie miały wpływu powiązania rodzinne, a więc w wysokości przeciętnych cen danego

1. Procesowa zasada udzielania informacji /i ewentualne niezastosowanie się organu podatkowego do tej zasady/ nie może być traktowana jako swoista klauzula generalna, umożliwiająca organowi podatkowemu odstąpienie od zastosowania materialnoprawnej normy prawa podatkowego. 2. Z żadnego przepisu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ ani Kodeksu postępowania

Sformułowanie przepisu art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wyklucza zastosowanie dla porównania innych kategorii niż ceny. Nie stanowią zatem materiału dowodowego dokonywane przez podatnika inne transakcje nawet z podmiotami niepowiązanymi. Materiałem porównawczym muszą być ceny stosowane przez inne podmioty.

Nie sposób wykluczyć, że w konkretnych okolicznościach urzędy likwidacyjne mogły składać w imieniu właścicieli nieruchomości wnioski o ustanowienie wieczystego użytkowania przez nich gruntu, wymagane przez dekret z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/.