Nie do zaakceptowania jest pogląd, że brak formalnego postanowienia, o jakim mowa w art. 31 par. 2 Kpa, uniemożliwia wniesienie odwołania przez organizację społeczną, która złożyła wniosek o dopuszczenie jej do udziału w postępowaniu zgodny z jej celami statutowymi i interesem społecznym, oraz która składała w tym postępowaniu pisma i oświadczenia merytoryczne i której doręczono rozstrzygnięcie organu

Z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wynika, że 14-dniowy termin do zgłoszenia sprzeciwu zostaje zachowany w przypadku wydania przed jego upływem decyzji o zgłoszeniu sprzeciwu, nie decyduje w tej materii moment doręczenia decyzji inwestorowi, lecz moment jej wydania.

Nowe okoliczności, o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia. Organ celny nie miał podstaw

1. Nowe okoliczności, o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa przedstawiają określony stan faktyczny i prawny, który istniał w chwili wydawania przez organ decyzji ostatecznej, lecz nie był on znany organowi z niezależnych od tego organu przyczyn mający wpływ na status prawny strony, tj. zakres jego praw i obowiązków, a w konsekwencji na treść merytorycznego rozstrzygnięcia. 2. Organ celny nie miał

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu, natomiast dalszą kwestią jest możliwość dokonywania odpowiednich rozliczeń w tym podatku, tj. głównie możliwość obniżania podatku należnego o podatek naliczony przy nabywaniu przez podatnika towarów. Możliwość ta została jednak obwarowana szczególnego rodzaju wymaganiami. Mianowicie podatnik

Odesłanie w ust. 2 art. 103 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ do przepisów dotychczasowych w sprawie samowoli budowlanej oznacza zastosowanie do likwidacji skutków takiej samowoli środków prawnych określonych w przepisach ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawa budowlanego /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

Z konstytucyjnej zasady równego traktowania obywateli nie można bowiem wywodzić akceptacji bezprawnego działania z tej przyczyny, iż inni obywatele naruszający podobnie prawo nie spotykają się ze stosownymi do naruszenia sankcjami.

Artykuł 145 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ pozwala na wymierzenie opłaty adiacenckiej w terminie do 3 lat od dnia urządzenia lub modernizacji drogi albo od stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej bez względu na to, czy stan ten powstał przed dniem 1 stycznia 1998

Przegląd elementów konstrukcyjnych budynku w świetle art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie jest robotą budowlaną.

Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie podlegała opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz.

Obowiązek jej uiszczenia powstaje w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej /zawarcia umowy/ - art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, zaś podstawa jej obliczenia jest kwota lub wartość pożyczki /art. 10 ust. 1 pkt 10/. Spółki, które udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, nie mieściły się w kręgu podmiotów gospodarczych w rozumieniu

Pojęcia "uprawnień do przebywania w lokalu" i "uprawnień do kwatery" różnią się między sobą co do treści i nie mogą być ze sobą utożsamiane. Uprawnienia do kwatery wojskowej członków rodziny zmarłego żołnierza dotyczą tylko tych z nich, którym przysługuje renta rodzinna. Natomiast członkowie rodziny nie mający uprawnienia do renty /dorosłe dzieci zmarłego żołnierza/ nie mają wprawdzie prawa do kwatery

Usługi związane z pochowaniem zwłok obejmują sporadyczne, uzgodnione z administratorem cmentarza, wjazdy samochodów, przewożących na przykład materiały niezbędne do budowy czy konserwacji grobów, w związku z czym konieczna jest naprawa pieszych alejek, a przypadający na jeden pochówek koszt utrzymania cmentarza mógłby być włączony do opłaty za miejsce grzebalne. Samo jego ujęcie w osobnej pozycji przy

W świetle art. 42 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przewoźnik ma obowiązek dostarczyć towar do docelowego urzędu celnego. Niewykonanie tego obowiązku wiąże się z sankcjami, jednakże nie należy do nich, nałożenie obowiązku uiszczenia należności celnych. Art. 8 i art. 11 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów

Jeżeli Komisja Papierów Wartościowych i Giełd zamierza skutecznie postawić emitentowi zarzut naruszenia obowiązku informacyjnego, wynikającego z par. 22 ust. 1 pkt 2 w związku z par. 1 pkt 4 zarządzenia Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych z dnia 1 kwietnia 1997 r. w sprawie rodzaju, formy i terminów przekazywania informacji bieżących i okresowych przez emitentów papierów wartościowych dopuszczonych

Uchwały Sądu Najwyższego zawierające ocenę prawną wyrażają pewien pogląd, który w innych sprawach nie wiąże ani sądów, ani organów administracji państwowej, jednakże stanowią one wskazówkę interpretacyjną. Odmienny pogląd prawny od wyrażonego w uchwale Sądu Najwyższego wymaga odpowiedniego uzasadnienia.

Jeżeli przewoźnik postąpił wbrew obowiązkom określonym w art. 42 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, lecz towar celny dostarczył importerowi, który go odebrał, to trudno przypisać mu działanie na własny rachunek i we własnym imieniu.

Dopóki istnieje decyzja organu samorządowego, dopóty inne organy mają co najwyżej podstawę do ich własnego poglądu na legalność decyzji wójta, nie mają jednak żadnych podstaw do rozstrzygania własnych spraw z przyjęciem, że decyzja wójta jest nieważna, bo ich zdaniem wydana została z rażącym naruszeniem prawa. Wskazuje to wyraźnie art. 34 ust. 2 ustawy zagospodarowaniu przestrzennym.

Wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej musi zawierać dokładne określenie przedmiotu tej działalności.

1. Skoro do tymczasowych obiektów budowlanych zalicza się obiekty o konstrukcji namiotowej, to tym bardziej takim obiektem będzie przyczepa z zadaszeniem przystosowana do działalności handlowej. 2. Nie ma istotnej różnicy pomiędzy gotowym kioskiem /"Ruch"/, a przyczepą przystosowaną do prowadzenia działalności handlowej.

Par. 42 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ odnosi się wyłącznie do budowy ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych oraz do ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m.

1. Przepisy art. 79 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. nr 91 poz. 578/ nie regulują wprost zasad i formy wszczynania postępowania nadzorczego w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały. Do kwestii tej odnosi się jednak przepis ust. 2 stanowiący, iż organ nadzoru, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały, może wstrzymać jej wykonanie. Nie można

Stosownie do art. 19 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy w sprawach dyscyplinarnych. Nie oznacza to jednak, iż w ramach kontroli decyzji o zwolnieniu ze służby w Straży Granicznej, które należą do kompetencji NSA nie jest on uprawniony do badania podstawy prawnej zwolnienia.

Z art. 52 ust. 5 Konstytucji RP wynika, że sprawy, o których mowa w tym przepisie, nie wymagają wydania odrębnej ustawy; materie te mogą być unormowane także w ustawach, które swoim zakresem obejmują szerszą problematykę.