Orzeczenia
Przepisy ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej mają zastosowanie do wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, o jakiej mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy i to niezależnie od czasu ich powstania i prawnej formuły organizacyjnej.
Spłaty kredytu bankowego lub pożyczki z zakładu pracy na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ podlegają odliczeniu wraz z odsetkami od podstawy obliczenia podatku, gdy wydatki na te cele zostały poniesione po wejściu w życie tej ustawy /1 stycznia 1992 r./. Wyliczenie w art. 26 ust. 1 pkt 1-9 kwot
Opłata manipulacyjna dodatkowa, o której mowa w art. 70 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie może być pobierana za okres zwłoki strony w złożeniu wniosku o prolongatę terminu powrotnego wywozu lub przywozu towaru w ramach odprawy celnej czasowej, jeżeli organ celny, uwzględniając ten wniosek ustali nowy termin wywozu lub przywozu.
Za towar posiadający "status pochodzenia" może być uznany jedynie towar uzyskany w jednym z dwunastu państw członkowskich EWG, bądź towar wyprodukowany przez jedno z tych państw w wyniku przetworzenia lub obróbki surowców, części i materiałów uzyskanych z państw innych, nie stowarzyszonych. Nie jest towarem wyprodukowanym w krajach EWG produkt, którego jedynie części składowe pochodzą z krajów członkowskich
Przedmiotem sprostowania mogą być wszystkie elementy decyzji, jednakże sprostowanie to nie może dotyczyć zmian lub uzupełnienia treści decyzji. Nie jest zwłaszcza dopuszczalne sprostowanie, które prowadziłoby do ponownego odmiennego rozstrzygnięcia sprawy. Mylne zastosowanie przepisu prawnego nie może być w żadnym wypadku przedmiotem sprostowania.
Celem art. 14 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest nie obciążanie obowiązkiem uiszczenia cła osób, które zostały na trwałe pozbawione możliwości korzystania ze sprowadzonego z zagranicy towaru /na skutek zniszczenia, kradzieży/ przed dopuszczeniem go do obrotu na polskim obszarze celnym. Kradzież towaru przed podjęciem do obrotu na polskim
1. W stosunku do towaru będącego przedmiotem czasowego przywozu nie można dokonywać żadnych innych czynności, poza tymi, które są przewidziane w art. 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. 2. "Podmiotem zobowiązanym" do wywozu w rozumieniu prawa celnego /art. 18/ jest jedynie podmiot, który przyjął na siebie obowiązek wywiezienia towaru podczas odprawy celnej
1. Instytucje prawa cywilnego nie mogą być wykorzystywane do obejścia obowiązków wynikających z prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego. Dokonując wykładni prawa podatkowego, trzeba zwracać uwagę na to, że swoboda w kształtowaniu stosunków międzyludzkich na gruncie prawa cywilnego czy też przyjmowanie cywilistycznego punktu widzenia w interpretacji przepisów ustaw podatkowych nie może
Dokonanie potrącenia zobowiązania podatkowego z wzajemnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa jest możliwe po ostatecznym ustaleniu tego zobowiązania.
Obowiązkiem organu administracyjnego jest dokonanie oceny każdego dowodu, w tym także dowodu z opinii biegłego. Oznacza to konieczność prześledzenia toku rozumowania autora, wyjaśnienia stwierdzeń niejasnych i sprawdzenia czy końcowy wniosek pozostaje w logicznym związku z poprzedzającą go treścią. W praktyce orzeczniczej organów administracyjnych utarła się zasada bezkrytycznego przyjmowania konkluzji
Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wydanej w I instancji, przysługuje odwołanie do Ministra Finansów.
Jeżeli osoba fizyczna zgłosiła obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zawartej umowy sprzedaży akcji, obliczyła ją i uiściła w Urzędzie Skarbowym to błędny jest pogląd Izby Skarbowej, że wymiaru opłaty dokonano w prawnej formie decyzji. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z art. 5 ust. 4 ustawy o opłacie
Stanowienie przez organy gminy przepisów powszechnie obowiązujących jest ograniczone do spraw publicznych o znaczeniu lokalnym.
Dopuszczalność skargi na niewydanie w ustalonym przez przepis prawa terminie decyzji przez naczelny organ administracji państwowej nie jest uzależniona od wyczerpania środków przewidzianych w art. 37 Kpa.
Termin złożenia wniosku określony w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ jest procesowym terminem zawitym, którego niedotrzymanie /uchybienie/ powoduje ujemne skutki procesowe dla strony.
Termin złożenia wniosku określony w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ ma charakter materialnoprawny.
Dochodzenie w drodze sądowej uznania bezskuteczności wypowiedzenia udziału w dwuosobowej spółce cywilnej nie stanowi przeszkody do wykreślenia spółki z ewidencji działalności gospodarczej.
1. Nie zgłoszenie przez spółkę działającą na podstawie koncesji zmian o stanie faktycznym i prawnym rażąco uchybia warunkom wykonywania działalności gospodarczej /art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ i wypełnia dyspozycję art. 22a ust. 1 pkt 2 podanej ustawy. 2. Posługiwanie się przez osoby zatrudnione przez spółkę przy wykonywaniu
1. Bezskuteczny upływ terminu płatności ustalony w decyzji przyznającej odroczenie w sprawie, sprawia że decyzja ta, pozostając nadal w obrocie prawnym, nie wywołuje żadnych skutków. 2. Podatnik zatem, który nie spełnił zobowiązania podatkowego w terminie wyznaczonym w decyzji o odroczeniu płatności nie może skutecznie twierdzić, iż skutki prawne tego zaniechania powstają dopiero z upływem terminu
Podatnik we wniosku o przyznanie ulgi podatkowej nie jest obowiązany do wskazania podstawy prawnej żądania, lecz wyłącznie do określenia zdarzeń, na których wniosek opiewa. Do organów orzekających należy zastosowanie właściwej normy prawnej pozwalającej na rozstrzygnięcie wniosku.
1. Wobec jednakowej w istocie treści art. 57 par. 4 Kpa i art. 115 Kc brak jest podstaw do różnicowania pojęcia "dzień ustawowo wolny od pracy" w postępowaniu cywilnym oraz postępowaniu administracyjnym. 2. Dzień 2 stycznia 1993 r., będący "wolną sobotą" /zarządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 grudnia 1992 r. w sprawie terminów udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1993 r
Skoro skarżący, jako osoba przewożąca towar /art. 42 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne - Dz.U. nr 75 nr 445 ze zm./ rozporządził towarem w sposób sprzeczny z treścią postanowienia o przekazaniu sprawy /art. 45 ust. 5 prawa celnego/ to od tego momentu stał się podmiotem dokonującym obrotu towarowego z zagranicą, bowiem działał we własnym imieniu i na własny rachunek /art. 2 pkt 6 prawa
O nieściągalności należności w rozumieniu art. 10 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./ można mówić tylko wówczas, gdy wierzyciel, po wyczerpaniu wszelkich przewidzianych prawem środków, nie uzyska zaspokojenia wierzytelności.
1. Ulgi podatkowe przysługujące zlikwidowanemu w trybie art. 37 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ przedsiębiorstwu państwowemu nie mogą być przeniesione w drodze umowy cywilnoprawnej na rzecz powstałej spółki akcyjnej. 2. Podstawą przyznania przywilejów podatkowych nie może być przepis proceduralny, jakim jest art. 7 Kpa.