Zawarte we wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego żądanie wszczęcia postępowania w innej sprawie administracyjnej nie może być rozpatrzone w postępowaniu dotyczącym zasadności wznowienia postępowania administracyjnego i wzruszenia decyzji ostatecznej.

1. Postępowanie zwykłe instancyjne w sprawie indywidualnych zezwoleń dewizowych toczy się wyłącznie przed organami Narodowego Banku Polskiego. 2. Zasady udzielania indywidualnych zezwoleń dewizowych /art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe - Dz.U. nr 6 poz. 33/ powinny być wydane w formie właściwej dla aktów normatywnych Prezesa Narodowego Banku Polskiego, to jest w formie zarządzenia

Akty powołania na stanowisko sędziowskie, wnioski o powołanie na te stanowiska, a także oceny, że brak jest warunków do złożenia takiego wniosku - nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 i art. 105 Kpa.

Zamiany ksiąg handlowych na księgę podatkową mogą dokonać podatnicy, którzy prowadza już księgi handlowe i to po spełnieniu warunków przewidzianych w par. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie prowadzenia ksiąg handlowych przez niektóre grupy podatników /Dz.U. nr 43 poz. 238/.

Bezpośrednia ingerencja organu wyższego stopnia, w postaci zaleceń i poleceń co do sposobu załatwiania konkretnej sprawy indywidualnej, rozstrzyganej w drodze decyzji, nie znajduje uzasadnienia w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.

Koncesję na prowadzenie sprzedaży broni może otrzymać tylko osoba, która spełnia warunki wymagane dla posiadania broni /art. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 - w związku z ustawą z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./, a prowadzona przez nią działalność gospodarcza nie będzie stanowiła

Nie można skutecznie powoływać się na nieważność decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa z tego powodu, że zawarte w niej rozstrzygnięcie sprzeczne jest z ustaleniami innej decyzji administracyjnej.

Okoliczności faktyczne uznać należy za nieznane w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa również wtedy, gdy mimo sygnalizowania o nich przez stronę, nie zostały objęte postępowaniem wyjaśniającym.

Jednorazowy przywóz z zagranicy przedmiotu nabytego przez podmiot gospodarczy dla potrzeb działalności gospodarczej wykonywanej na terenie kraju nie mieści się w treści pojęcia "prowadzenie działalności w zakresie handlu zagranicznego" w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./.

W sprawach, w których jedną z podstaw odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych jest wyczerpanie limitu punktów sprzedaży ustalonego dla danego terenu, do spełnienia warunku zakomunikowania stronie faktów znanych organowi z urzędu /art. 77 par. 4 Kpa/ konieczne jest zamieszczenia w aktach sprawy - przed wydaniem decyzji ostatecznej - danych dotyczących liczby takich punktów sprzedaży

Dopuszczalne jest wzruszenie przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji administracyjnej z powodu wadliwości stwierdzeń zawartych w uzasadnieniu, mimo że jej sentencja jest zgodna z prawem.

Odpłatne przeniesienie własności praw, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 45 poz. 226/ odnosi się także do użytkowania wieczystego - w związku z tym - przy wymiarze opłaty skarbowej od sprzedaży zabudowanej działki objętej użytkowaniem wieczystym wartość tego prawa winna obok wartości budynków i urządzeń stanowić podstawę wymiaru

Przy rozstrzyganiu wniosku o udzielanie koncesji na oczyszczanie spirytusu i wyrób wódek należy uwzględniać nie tylko przepisy ustawy o działalności gospodarczej, lecz także przepisy ustaw regulujących problematykę przeciwdziałania alkoholizmowi oraz problematykę przeciwdziałania praktykom monopolistycznym.

Jeśli żądanie strony /art. 61 par. 1 Kpa/ nie dotyczy sprawy podlegającej rozstrzygnięciu co do istoty przez organ administracji, postępowanie administracyjne wszczęte takim żądaniem, jako bezprzedmiotowe, powinno ulec umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 Kpa, bez względu na przyczyny, z powodu których strona wystąpiła z odnośnym wnioskiem.

1. Zarejestrowanie faktu zameldowania na podstawie potwierdzenia uprawnień do przebywania w lokalu przez jednego ze współwłaścicieli tego lokalu, przy znanym organowi meldunkowemu sprzeciwie drugiego współwłaściciela, jest niedopuszczalne przed rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego, czy sprzeciw tej jest prawnie skuteczny. 2. Zagadnienie to jest zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt

Artykuł 18 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ jest podstawą do zmniejszenia stałej opłaty rocznej za grunty wyłączone z produkcji rolnej o wysokość opłaty rocznej ponoszonej z tytułu ich zarządu.

Zapłacona przez późniejszego nabywcę w drodze zasiedzenia kwota z tytułu zawarcia nieformalnej umowy kupna - sprzedaży nieruchomości nie jest nakładem w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Skoro po sporządzeniu opinii biegłego skarżąca wnosiła zastrzeżenia do treści opinii, to rzeczą organu podatkowego było doprowadzenie do takiej sytuacji, w której skarżąca mogła zadawać pytania biegłemu i żądać od niego wyjaśnień. Organ podatkowy winien był przesłuchać biegłego w charakterze świadka w obecności skarżącej, z uwzględnieniem wymogów przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę na bezczynność organu, jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli podejmowanych przez organ czynności tamujących bieg sprawy, zwłaszcza do kontroli zasadności zawieszenia postępowania.

1. Wyrok sądu powszechnego oddalający powództwo o wstąpienie w stosunek najmu nie zamyka drogi do uzyskania przez stronę przydziału zajmowanego lokalu w postępowaniu administracyjnym. 2. W świetle art. 9 Kpa organy administracji nie mogą w postępowaniu przez siebie prowadzonym powoływać się na paremię ignorantia iuris nocet dla uzasadnienia swych działań i rozstrzygnięć.

1. Jeżeli są podstawy do uznania w postępowaniu sądowo-administracyjnym zaskarżonej decyzji za rażąco naruszającą prawo, Sąd jest bezwarunkowo zobowiązany do stwierdzenia jej nieważności /art. 207 par. 1 i par. 3 Kpa/. 2. Uznając zasadność skargi, Naczelny Sąd Administracyjny ma obowiązek orzekać o zaskarżonych decyzjach w granicach określonych przez art. 207 par. 1-4 Kpa i obowiązku tego nie może