Pozwolenia wodnoprawnego wymaga korzystanie z wód wykraczające poza korzystanie powszechne lub zwykłe /szczególne korzystanie z wód/. Pozwolenie takie nie może jednak naruszać przepisów prawa dotyczących ochrony wód przed zanieczyszczeniem, a w szczególności art. 62 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./.

1. Art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ stanowi, że zezwolenie na wykonywanie rzemiosła uprawnia do zatrudnienia do piętnastu pracowników. Żaden przepis tej ustawy nie uzależnia skorzystania z tego uprawnienia przez rzemieślnika od zezwolenia organu administracji państwowej. Dopiero na zatrudnienie więcej niż piętnastu pracowników

Obok prowadzenia towarowej produkcji rolnej podstawową funkcją rodzinnego gospodarstwa rolnego jest także zabezpieczenie godziwych warunków życiowych właścicielowi i jego bliskim, utrzymującym się wyłącznie z prowadzenia takiego gospodarstwa. Okoliczność ta nie może być obojętna przy dokonywaniu wyboru spośród zgłaszających się a równouprawnionych w świetle pozostałych przesłanek kandydatów na nabywców

Występujące w przepisach prawnych pojęcia "podatnik nie będący jednostką gospodarki uspołecznionej" oraz "jednostka gospodarki uspołecznionej" są pojęciami normatywnymi wchodzącymi w skład polskiego systemu prawa, a więc zespołu norm prawnych obowiązujących na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zakres pojęcia jednostki gospodarki uspołecznionej określa Kodeks cywilny i ustawy szczególne

Jeżeli przedmiotem darowizny jest budynek wymieniony w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę wymiaru podatku w oparciu o przepisy tej ustawy stanowi wartość przedmiotu darowizny, ustalana na podstawie szacunku PZU, przyjętego dla celów obowiązkowego ubezpieczenia tego budynku w chwili powstania obowiązku podatkowego, niezależnie od tego, czy właściciel zgłosił budynek

Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ pozwala jedynie na rejestrowanie stanów faktycznych, związanych z pobytem stałym lub czasowym obywateli w określonym miejscu, nie stwarza natomiast po stronie właścicieli nieruchomości praw podmiotowych do eksmisji osób z ich lokali wymeldowanych.

1. Nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi nie mogą być nabywane w celach tezauryzacyjnych ani w celu zabezpieczenia się na przyszłość, lecz jedynie w celu zorganizowania i realizowania produkcji rolnej osobiście przez nabywcę nieruchomości. 2. Skoro zrealizowanie celu, w jakim została wydana decyzja o wyznaczeniu kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, stało się niemożliwe ze względu

Przewidziana w par. 9 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1983 r. w sprawie podatku wyrównawczego /Dz.U. nr 42 poz. 189/ ulga inwestycyjna z tytułu założenia lub powiększenia istniejących sadów ma zastosowanie do wszystkich rodzajów drzew owocowych stanowiących sady.

1. Skoro zarówno skarżący jak i ich kontrkandydaci mają jednakowe uprawnienia do nabycia odnośnych gruntów wynikające z par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /Dz.U. nr 23 poz. 205 ze zm./, /wywiązywanie się z zawartych umów kontraktacji produktów rolnych/, to

Wyrok rozwodowy Sądu Rejonowego nie przesądza o braku uprawnień do mieszkania, skoro nie obejmuje orzeczenia o eksmisji, a jedynie oddala wniosek małżonka o podział lokalu do korzystania, czyli o uregulowanie stanu posiadania.

Oczywistym jest, że bez pomocy społeczeństwa, bez oparcia w narodzie, ruch oporu nie mógłby skutecznie działać. Nie oznacza to jednak, że każdy kto udzielał pomocy, może być przyjęty w poczet członków ZBoWiD i mieć uprawnienia do świadczeń kombatanckich. Takimi mogą być tylko ci, którzy ściśle odpowiadają kryteriom ustanowionym w przepisach prawa.

Użyte w art. 7 ust. 9 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/ sformułowanie według którego podstawą odmowy wydania uprawnienia może być również mogące wystąpić w razie wydania uprawnienia "niezgodność z zasadami racjonalnego zatrudnienia wysokokwalifikowanych kadr"

Prawo budowlane nie określa bliżej przedmiotu i treści decyzji wydawanych w celu korygowania stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie utrzymania obiektów budowlanych w należytym stanie technicznym. Zawiera ono ogólne kompetencje organów administracji państwowej do wydawania decyzji odpowiednich do istniejących potrzeb. Podstawę do wydania takiej decyzji powinien stanowić protokół oględzin obiektu

Postępowanie administracyjne dotyczące wydzierżawionej nieruchomości jest równocześnie postępowaniem, które dotyczy interesu prawnego dzierżawcy.

1. Pojęcie masy własnej pojazdu nie zostało w rozporządzeniu Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 18 marca 1983 r. w sprawie ceł i pozwoleń na towary przywożone i na towary wywożone w niehandlowym obrocie towarowym /Dz.U. nr 18 poz. 82/ zdefiniowane. Wskazano jedynie /par. 3 ust. 2/, że masę własną ustala się w oparciu o dokumenty pojazdu. Masa własna w rozumieniu rozporządzenia, to wielkość wpisana

Osoba, która wskutek przemijającej przeszkody, nie mogąc przebywać w miejscu swego zameldowania zmieniła czasowo adres zamieszkania nie może być uznana za osobę, która "bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego" w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/. Osoba taka nie traci również uprawnienia

Niedopuszczalne jest wydanie przez organ odwoławczy orzeczenia o nieważności części decyzji organu I instancji. Przepis ten pozwala jedynie na stwierdzenie nieważności w całości. Organ rozpatrując odwołanie nie może jednocześnie stosować przepisów o nadzorze i orzekać w trybie art. 156 Kpa.

W sprawie w której występują sprzeczne interesy stron a przepisy prawa mające w niej zastosowanie nie rozstrzygają bezpośrednio o pierwszeństwie jednego z tych interesów, wybór w tym zakresie należy do organów administracyjnych, orzekających w sprawie w ramach ich swobodnego uznania, to jest uznania opartego na dokładnym wyjaśnieniu stanu faktycznego i jego wszechstronnej analizie, oceniającej słuszność

Odmawiając wydania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła z powołaniem się na art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./, nie wystarczy powołanie się na karalność wnioskodawcy. Niezbędne jest wykazanie związku skazania z możliwością zagrożenia interesu społecznego w wypadku udzielenia uprawnienia na prowadzenie warsztatu rzemieślniczego

Opinia samorządu mieszkańców wydana na podstawie art. 154 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185/ nie może stanowić wyłącznej podstawy odmowy potwierdzenia zgłoszenia wykonywania rzemiosła.

Z brzmienia przepisu par. 6 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie podatków obrotowego i dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 43 poz. 195/ wynika jedynie, że powinien zachodzić związek przyczynowy między zbyciem spółdzielczego prawa do lokalu w spółdzielni budowlano-mieszkaniowej a nabyciem