W przypadku informacji dotyczących osób wykonujących zawody zaufania publicznego, takich jak adwokaci, prawo dostępu do informacji publicznej przeważa nad ochroną danych osobowych, o ile informacje te mają charakter publiczny i spełniają warunki określone ustawowo.

Decyzja administracyjna Prezesa Wód Polskich ustalająca wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne, uwzględniająca cel poboru wody realizowany przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, jest zgodna z przepisami Prawa wodnego, a jej kontrola wymaga oceny prawidłowości zastosowania prawa materialnego w kontekście celu działalności przedsiębiorstwa, a nie wykorzystania przez odbiorcę końcowego.

Informacje dotyczące wykonywania zawodu adwokata, w tym wykształcenia, postępowań dyscyplinarnych i działalności w samorządzie adwokackim, stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, z wyjątkiem ocen uzyskanych podczas studiów, które nie są warunkiem wpisu na listę adwokatów.

Informacje dotyczące profesjonalnej działalności adwokata wykonującego zawód zaufania publicznego, w tym jego wykształcenia, postępowań dyscyplinarnych i działalności w samorządzie adwokackim, stanowią informacje publiczne podlegające udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odpowiedzialność za brak uiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd drogą krajową jest obiektywna, a istotne elementy stanu faktycznego zostały prawidłowo ustalone przez organ administracyjny.

Adwokat jako osoba wykonująca zawód zaufania publicznego jest zobowiązany do udostępniania informacji publicznych dotyczących ogólnych aspektów wykonywania zawodu, a skarga na bezczynność organu w tym zakresie może być uzasadniona, o ile nie stanowi nadużycia prawa dostępu do informacji publicznej.

Brak udziału obrońcy w rozprawie sądowej, gdzie jego obecność jest obligatoryjna z powodu stanu zdrowia psychicznego oskarżonego, stanowi bezwzględną przesłankę odwoławczą, skutkującą koniecznością uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Protokół pokontrolny będący dokumentacją przebiegu i efektów kontroli przeprowadzonej przez instytucję publiczną, jaką jest ARiMR, stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, nawet jeśli jest określany jako dokument wewnętrzny.

Związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a pełnieniem opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny może uzasadniać przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli zakres i charakter opieki uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej, nawet w ograniczonym wymiarze czasu.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną nie wyklucza możliwości podjęcia jakiejkolwiek aktywności zarobkowej przez opiekuna.

W przypadku zbiegu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i prawa do świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest zawieszenie wypłaty renty w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego.

W sytuacji, gdy osoba opiekująca się niepełnosprawnym członkiem rodziny spełnia przesłanki faktycznego sprawowania opieki oraz rezygnacji z zatrudnienia, posiadanie rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji nie stanowi przeszkody do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego.

Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie zobowiązanej do alimentacji, gdy niepełnosprawny pozostaje w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez małżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, który musi cechować się nadzwyczajnością i odbiegać od standardowych sytuacji osób potrzebujących, uzasadniając udzielenie wsparcia społecznego mimo przekroczenia kryterium dochodowego.

Odpłatne udostępnienie publicznej toalety przez gminę stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, bez prawa do zwolnienia, jednocześnie dając gminie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zachowaniu określonych warunków, oraz tymczasowe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie może być a limine odrzucony jedynie z powodu subiektywnego podejrzenia, iż cel wnioskodawcy jest prywatny, gdyż byłoby to ograniczeniem prawa do informacji publicznej, które ma charakter konstytucyjny.

Nieudostępnienie informacji publicznej w formie wskazanej przez wnioskodawcę oraz niedostosowanie sposobu komunikacji do pierwotnie wybranego kanału komunikacji uznaje się za bezczynność organu w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Informacja publiczna mająca charakter przetworzony wymaga wykazania szczególnego interesu publicznego do jej udostępnienia, a działalność polegająca na składaniu licznych wniosków o informację publiczną może być uznana za nadużycie prawa, jeżeli nie służy rzeczywistemu wykorzystaniu uzyskanych danych.

Rada Gminy nie posiada uprawnień do wydawania wiążących zaleceń wobec Wójta w zakresie wszczęcia postępowania administracyjnego, co narusza konstytucyjną zasadę podziału władz samorządowych na organy stanowiące i wykonawcze.

Podczas określania czasu trwania przestępstwa trwałego, jakim jest znęcanie się, nie można zaliczać okresów, w których sprawca był pozbawiony wolności.

W przypadku skazania za przestępstwa określone w art. 244 k.k., sąd ma obowiązek orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej i jego uchylenie przez sąd odwoławczy stanowi rażące naruszenie prawa.

Zobiektywizowana odpowiedzialność administracyjna za zniszczenie drzew opiera się na wykazaniu bezprawia w postaci przekroczenia ustawowego limitu cięć, niezależnie od motywów i podmiotu wykonującego prace, co uzasadnia nałożenie administracyjnej kary pieniężnej.

Sąd odwoławczy, zauważając potrzebę uzupełnienia postępowania dowodowego, powinien samodzielnie przeprowadzić dodatkowe dowody zamiast uchylać wyrok sądu pierwszej instancji i przekazywać sprawę do ponownego rozpoznania.

Zaniechanie orzeczenia przez sąd obligatoryjnego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w sprawach dotyczących przestępstw z art. 178a § 1 k.k. stanowi rażące naruszenie prawa mogące skutkować uchyleniem wyroku przez Sąd Najwyższy.