Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego błędna wykładnia prawa materialnego może polegać na nieprawidłowym odczytaniu normy prawnej wyrażonej w przepisie, mylnym zrozumieniu jego treści lub znaczenia prawnego, bądź też na niezrozumieniu intencji ustawodawcy.

Za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez szeroko rozumiane władze publiczne, a także inne podmioty sprawujące funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Charakter informacji publicznej mają również informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich się odnoszące. Informację

Nie może ulegać wątpliwości, że prawidłowo sporządzony wyrok powinien w szczególności prezentować w sposób jednoznaczny podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz spójną z nią argumentację, mającą uzasadniać wynik postępowania.

W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. udzielona i spłacona pożyczka (środki pieniężne) w walucie obcej (euro), nie tworzyła przychodów (podatkowych) w postaci różnic kursowych, o których mowa w art. 12 ust. 2a i art. 12 ust. 3 ustawy podatkowej skoro pożyczki takie, ich otrzymanie lub zwrócenie, nie stanowiły przychodu (art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p.).

Sądy administracyjne kontrolujące legalność decyzji podatkowych wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. powinny – w myśl wyroku TK o sygn. akt P 49/13 - stosować powołany przepis prawa do chwili jego derogacji, aplikując wnioski i wytyczne wynikające z treści powołanych wyżej orzeczeń Trybunału, przy uwzględnieniu konkretnych stanów faktycznych w zawisłych przed sądami sprawach.

Każdy dozwolony przepisami ustawy Kodeks spółek handlowych podział zysku wyklucza zastosowanie art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio - art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p.) w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową. Zawężenie art. 24 ust. 5 pkt 8 u.p.d.o.f. (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p.) wyłącznie do zysków niepodzielonych między wspólników

Sądy administracyjne kontrolujące legalność decyzji podatkowych wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. powinny – w myśl wyroku TK o sygn. akt P 49/13 - stosować powołany przepis prawa do chwili jego derogacji, aplikując wnioski i wytyczne wynikające z treści powołanych wyżej orzeczeń Trybunału, przy uwzględnieniu konkretnych stanów faktycznych w zawisłych przed sądami sprawach.

Fakt posiadania zależnego eliminuje możliwość przypisania takiemu posiadaczowi statusu podatnika podatku od nieruchomości. Z przyjętej przez ustawodawcę definicji posiadacza samoistnego rzeczy (jest nim ten kto nią faktycznie włada jak właściciel) można wyprowadzić wniosek, że dla przyjęcia samoistności posiadania konieczne jest wykonywanie przez posiadacza czynności faktycznych wskazujących na samodzielny

Nie ma też żadnych powodów, aby odmiennie definiować prowizję na gruncie WKC i art. 86 dyrektywy 2006/112, skoro akty te takiego zróżnicowania nie przewidują, a są wobec siebie komplementarne. Należy więc uznać, że każdego rodzaju prowizja, niezależnie od tego, czy ma charakter stały czy zmienny, może podlegać powyższym przepisom.

Nie ma żadnych powodów, aby odmiennie definiować prowizję na gruncie WKC i art. 86 dyrektywy 2006/112, skoro akty te takiego zróżnicowania nie przewidują, a jak wskazano wyżej, są wobec siebie komplementarne. Należy więc uznać, że każdego rodzaju prowizja, niezależnie od tego, czy ma charakter stały czy zmienny, może podlegać powyższym przepisom.

Nie ma żadnych powodów, aby odmiennie definiować prowizję na gruncie WKC i art. 86 dyrektywy 2006/112, skoro akty te takiego zróżnicowania nie przewidują, są wobec siebie komplementarne. Należy więc uznać, że każdego rodzaju prowizja, niezależnie od tego, czy ma charakter stały czy zmienny, może podlegać powyższym przepisom.

Samo posiadanie przez samochód osobowy dodatkowego wyposażania, które powoduje, że pojazd spełnia wymogi pojazdu specjalnego – bankowozu, nie jest wystarczające dla skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem samochodu. Samochód taki powinien być bowiem wykorzystywany wyłącznie zgodnie z jego przeznaczeniem w ramach działalności podatnika, w której takie wykorzystywanie

Wniosek o zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług, złożony po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 roku, poz. 749 ze zm., dalej O.p.), jest bezskuteczny, nawet w sytuacji, gdy ta nadpłata powstała w wyniku orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (art. 74 pkt 1 O.p.). Regulacja ta

Samo wznowienie postępowań nie przesądza jeszcze treści rozstrzygnięć organów administracyjnych lub sądów, jakie zostaną wydane w wyniku przeprowadzenia postępowań wznowieniowych. Rozstrzygnięcia takie nie mogą być podejmowane automatycznie. Wymagają one bowiem starannej oceny, czy w jednostkowej sprawie rzeczywiście mamy do czynienia ze stanem faktycznym i wszystkimi elementami stanu prawnego, które

Nie wszystkie wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, nawet gdy są w jego ocenie racjonalnie i ekonomicznie uzasadnione, stanowią koszty uzyskania przychodów. Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.), jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego

Jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celów państwa, to stanowią one zadania publiczne w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. A skoro tak, to bez względu na to, czy przedsiębiorstwo energetyczne wykonuje zadania w zakresie produkcji energii, czy jej przesyłania, dystrybucji czy sprzedaży, mimo że zadania

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza, że nie jest uprawniony w żadnym zakresie do uzupełnienia postawionych zarzutów.

Nie ma żadnych powodów, aby odmiennie definiować prowizję na gruncie WKC i art. 86 dyrektywy 2006/112, skoro akty te takiego zróżnicowania nie przewidują, a jak wskazano wyżej, są wobec siebie komplementarne. Należy więc uznać, że każdego rodzaju prowizja, niezależnie od tego, czy ma charakter stały czy zmienny, może podlegać powyższym przepisom.

Nie ma żadnych powodów, aby odmiennie definiować prowizję na gruncie WKC i art. 86 dyrektywy 2006/112, skoro akty te takiego zróżnicowania nie przewidują, a są wobec siebie komplementarne. Należy więc uznać, że każdego rodzaju prowizja, niezależnie od tego, czy ma charakter stały czy zmienny, może podlegać powyższym przepisom.

1. Zasadnicze znaczenie dla występowania podstaw do wymierzenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 40 ust. 12 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 260), w przypadku, gdy strona legitymuje się zezwoleniem na zajęcie pasa drogowego, ma ustalenie zakresu upoważnienia wynikającego z udzielonego zezwolenia. Dopiero szczegółowa analiza przyznanego stronie uprawnienia

Zasada domniemania niewinności (art. 42 ust. 3 Konstytucji) odgrywa szczególną rolę w postępowaniu karnym, gdzie celem jest orzeczenie w przedmiocie winy i kary za czyn zabroniony prawem, nie ma ona jedna zastosowania w postępowaniu podatkowym. Postępowanie podatkowe czy kontrola skarbowa koncentrują się bowiem na względach obiektywnych, nie badają zaś motywów działania podatnika i stopnia jego zawinienia

Sądy administracyjne kontrolujące legalność decyzji podatkowych wydanych na podstawie art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. powinny – w myśl wyroku Trybunału Konstytucyjnego o sygn. akt P 49/13 - stosować powołany przepis prawa do chwili jego derogacji, aplikując wnioski i wytyczne wynikające z treści powołanych wyżej orzeczeń Trybunału, przy uwzględnieniu konkretnych stanów faktycznych w zawisłych przed sądami

Sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania, nie ma całkowitej swobody przy wydawaniu nowego orzeczenia, gdyż jest związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Wojewódzki sąd administracyjny może odstąpić od zawartej w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładni prawa jedynie w wyjątkowych sytuacjach, w szczególności, gdy stan faktyczny

Należy stwierdzić, że obecnie, sytuacja podmiotów, które uczestniczą nieświadomie w oszustwie podatkowym, a następnie chcą skorzystać z prawa do odliczenia, po wejściu w życie obowiązującej ustawy o VAT, na skutek uwzględniania przy dokonywaniu wykładni jej przepisów orzecznictwa TSUE, uległa znacznej poprawie.