Zaskarżone pismo nie jest aktem administracyjnym, o którym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i przez to skarga na nie jest niedopuszczalna, co w myśl art. 27 ust. 2 tej ustawy powoduje jej odrzucenie.

Spółka z o.o. będąca podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego i dokonująca sprzedaży lokali mieszkalnych znajdujących się w zbudowanym przez nią na własnym gruncie budynku jest uprawniona do zastosowania stawki podatku "0" procent przewidzianej w par. 68 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów

Faktury przekazane za pośrednictwem faxu mimo, że dokumentują faktycznie dokonane operacje gospodarcze nie mogą stanowić podstawy do dokonania odliczeń wyszczególnionego w nich podatku VAT.

Zgoda pracownika jest wymagana tylko na wstąpienie inspektora pracy do postępowania w sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy, nie zaś do wytoczenia powództwa przez inspektora na rzecz pracownika (art. 631 KPC).

Ograniczenie dopuszczalności kasacji w sprawach o świadczenia ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) nie jest sprzeczne z Konstytucją RP i art. 6 ust. 1 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284).

Przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ wprowadzające właściwość organów samorządu terytorialnego w sprawach o podział nieruchomości weszły w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i dotyczą właściwości organów samorządowych do orzekania w sprawach podziału nieruchomości w postępowaniu zwykłym, będącym w toku /art. 233 ustawy/ lub wszczętym po 1 stycznia

Nakazanie usunięcia nieprawidłowości w stanie technicznym obiektu budowlanego /art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ jest formą interwencji organu w tych sytuacjach, w których właściciel lub zarządca we własnym zakresie i na bieżąco powinien takie nieprawidłowości likwidować realizując obowiązek wynikający z art. 61 Prawa budowlanego - a tego nie czyni

1. Odpowiedzialność podatkowa podatnika ma charakter obiektywny, w odróżnieniu np. od odpowiedzialności karnej czy cywilnej. Prawo podatkowe nie zna instytucji winy czy też dobrej wiary, a okoliczności niezależne od osoby płacącej podatki mogą co najwyżej być uwzględniane na gruncie instytucji ulg podatkowych, takich jak rozłożenie zobowiązania podatkowego na raty bądź umorzenie zaległości podatkowych

Jeżeli zważyć, że podatnik prowadził działalność gospodarczą polegającą na doradztwie prawnym, to trudno dopatrzyć się jakiegokolwiek związku przyczynowego pomiędzy wydatkami poniesione na koszt utrzymania posesji, w większości związane z zakupem narzędzi i roślin ogrodniczych oraz artykułów gospodarstwa domowego a uzyskanym przez niego przychodem w konkretnym roku podatkowym.

Jeżeli w decyzji stwierdzającej nabycie użytkowania wieczystego gruntu z mocy prawa nie określono warunków użytkowania wieczystego, przeznaczenie tego gruntu określa się stosownie do treści prawa użytkowania wieczystego wyznaczonej w granicach wskazanych w art. 233 Kc. Przesłanką rozwiązania użytkowania wieczystego powstałego z mocy prawa na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy

Skoro podatnik skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za czerwiec 1997 r. i w tym okresie rozliczeniowym spełniał wymogi ustawowe, również w zakresie rejestracji, to późniejsze wykreślenie z rejestru nie może pozbawiać podatnika możliwości skorzystania z dobrze nabytego prawa.

Brzmienie przepisu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wskazuje na to, aby obowiązek podatkowy w omawianym podatku łączył się z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie ma zatem istotnego znaczenia w sprawie fakt zawarcia przez skarżącą, jako osoba fizyczna, umowy najmu pawilonu handlowego. Natomiast rozstrzygają

Limit do jakiego dopuszczalne jest na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ uwzględnienie wydatków z tytułu używania samochodu osobowego, nie stanowiącego składnika majątku podatnika, dla potrzeb działalności gospodarczej jako kosztów uzyskania przychodu, określany iloczynem liczby kilometrów faktycznego

Skoro wystąpienie szkody nie należy do ustawowych znamion czynu z art. 57 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./, art. 59 ust. 2 tego Prawa, wyłączający odpowiedzialność z uwagi na mały rozmiar szkody, nie ma w przypadku popełnienia wspomnianego czynu zastosowania.

1. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje w momencie nabycia towaru lub usługi /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Późniejsze wykreślenie podatnika z rejestru nie może już nabytego prawa unicestwić. 2. Jeżeli spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabyła prawo do odliczenia

Samowolne opuszczenie miejsca pracy połączone z innym nagannym zachowaniem się pracownika może być ocenione jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych według art. 52 § 1 pkt 1 KP nawet wówczas, gdy regulamin pracy kwalifikuje samowolne opuszczenie pracy jako uchybienie uzasadniające zastosowanie kary porządkowej.

W sprawach o przywrócenie do pracy ma zastosowanie art. 388 § 1 KPC.

Pozostaje w sprzeczności ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa wybór pracownika do zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej wyłącznie w celu obrony przed dokonanym już wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 8 KP).

Jeżeli nastąpiło przejęcie części zakładu pracy przez innego pracodawcę, to art. 231 § 2 KP nie ma zastosowania do pracowników, którzy są nadal zatrudnieni w pozostałej, choćby niewielkiej części zakładu pracy.

Przepis art. 56 § 1 KP nie ma zastosowania w sytuacji, gdy stosunek pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym uległ rozwiązaniu z mocy prawa wskutek prawomocnego orzeczenia organu dyscyplinarnego wydalającego tego pracownika ze służby (art. 14 i 39 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.).

Wykonywanie przez grupę osób konkretnych czynności (montaż kabli antenowych) na podstawie porozumienia zawartego przez zleceniodawcę wyłącznie z organizatorem tej grupy, bez określenia przez zlecającego pracę zakresu obowiązków każdego z członków zespołu oraz ich indywidualnego wynagrodzenia i bez dokładnego określenia miejsca i czasu realizacji powierzonego zadania, nie ma cech właściwych dla stosunku

Nie ma usprawiedliwionych podstaw kasacja, która nie kwestionując przedawnienia dochodzonych roszczeń, zarzuca brak wyjaśnienia stosunków, z których wynikały te roszczenia.

Zgodnie z art. 64 par. 2 Kpa, jeżeli podanie nie czyni zadość wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie 7 dni. Nieusunięcie tych braków w ustawowym terminie powoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Pozostawienie odwołania bez rozpoznania stanowi natomiast jedną z postaci stwierdzenia niedopuszczalności odwołania przewidzianą w art. 134 Kpa

Z treści art. 140 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika jednoznacznie, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub