Organy władzy publicznej oraz inne podmioty realizujące zadania publiczne z natury rzeczy nie są adresatami uprawnień wynikających z poszczególnych wolności i praw konstytucyjnych przypisanych podmiotom prywatnym, a tym samym nie mogą korzystać ze skargi konstytucyjnej.

Niewłaściwe z punktu widzenia przesłanek formalnych skargi konstytucyjnej jest uzasadnianie naruszenia praw podmiotowych skarżącego okolicznościami prawnie relewantnymi, odnoszącymi się do innych podmiotów.

W sytuacji, w której określone prawo lub wolność zostały wyraźnie wysłowione w treści innych przepisów konstytucyjnych, to ten przepis będzie pełnił funkcję samodzielnego wzorca kontroli konstytucyjności prawa.

Przepisy Konstytucji, które gwarantują określone wolności jednostki lub statuują jej prawa mogą być adekwatnym wzorcem kontroli także dla przepisów nakładających obowiązki, o ile występuje rzeczywisty związek pomiędzy wymogiem realizacji danego obowiązku a ingerencją prawodawcy w sferę konkretnej wolności lub prawa jednostki, gwarantowanych przez Konstytucję.

Orzeczenie może zostać uznane za niezgodne z prawem wówczas, gdy jest ono niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami, z ogólnie przyjętymi standardami rozstrzygnięć albo wydane zostało w wyniku szczególnie rażąco błędnej wykładni lub niewłaściwego stosowania prawa.

Ziszczenie się przesłanki powagi rzeczy osądzonej skutkuje niedopuszczalnością wydania orzeczenia.

Art. 2 Konstytucji wyrażający zasadę demokratycznego państwa prawnego nie może być traktowany jako ogólny i zastępczy wzorzec kontroli konstytucyjności zamiast innych przepisów wyrażających bezpośrednio prawa i wolności konstytucyjne.

Poprawne, zgodne z wymogami ustawy o TK, wykonanie obowiązku wskazania, jakie konstytucyjne prawa i wolności zostały naruszone przez przepisy stanowiące przedmiot skargi, polegać musi na szczegółowym, uzasadnieniu tezy o ich niekonstytucyjności.

We wszystkich wypadkach, gdy ustawodawca zwykły uznał za uzasadnione ustanowienie dostępu do skargi kasacyjnej, musi to być unormowane w zgodzie z normami, zasadami i wartościami konstytucyjnymi. Wykluczone jest ujmowanie skargi kasacyjnej w sposób naruszający standardy rzetelnej procedury sądowej.

Z samej istoty zastępstwa procesowego wypełnianego przez profesjonalnego pełnomocnika wynika uprawnione założenie, że pełnomocnik ten będzie działał fachowo, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą oraz należytą starannością.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: uwzględnić zażalenie w odniesieniu do art. 174 pkt 1 i 2 oraz art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.).

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.